Impressies van vandaag

De trein is en blijft mijn favoriete plek om te schrijven. Ik heb ooit wel eens ergens gelezen dat J.K. Rowling haar inspiratie opdoet op kerkhoven. Dat ze daar dan rondloopt, namen op graven bekijkt, en daar ideeen uit opdoet. Ik vind mijn inspiratie in de trein. De trein geeft me de rust om te reizen en de treinreizigers een bron van inspiratie. Zelfs als de mensen om mij heen saai en stil zijn, en geen interessante lichaamstaal gebruiken, is het naar buiten kijken en het landschap voorbij zien zoeven voor mij iets waar ik over ga nadenken.

Ik zie weilanden met hazen erin, en vraag me wat de boer daarvan vindt als hij met zijn tractor over het weiland moet rijden. Ik zie eenden grazen in een schapenweide en ik vraag me af of er wel eens een schaap over de eendenstront is uitgegleden. Ik zie een trein uit de andere richting voorbij razen en vraag me af waar de mensen die erin zitten naartoe moeten. Ik zie huizen en vraag me af wat voor mensen er in die huizen wonen. Zouden ze kinderen hebben? Wat voor baan zouden ze hebben? Hoe vaak zouden de kinderen al een trap hebben verkocht aan de kat van de buurvrouw? En zouden ze gelukkig zijn met z’n alle in het zonnige huisje langs het spoor?



Vandaag is het mooi weer, toen ik opstond had ik ook even de indruk dat het zomer was. Het was om 08:00h al helemaal licht en toen ik als eerste de zonnige keuken inkwam rook het naar meloen. Spontaan vlogen de beelden van een zonnige zomerdag door mijn hoofd. Terwijl ik een stuk meloen afsneed zag ik mezelf in een rijbroek en een mouwloos shirt de keukendeur in Frankrijk uitlopen. In mijn ene hand zat een stuk meloen, in de andere hand een stuk brood om aan mijn paarden te gaan geven. De hond sprong om me heen.

Met een botte tik gleed mijn mes door de meloen en kwam hij terecht op de houten snijplank. Ik was weer terug in mijn kleine zonnige Nederlandse keuken. Het visioen vervloog, de zonnige bui bleef hangen. Goedemorgen.



Gisteravond kwam mijn vader woest mijn kamer binnenvliegen. Ik had het weer helemaal gedaan, en alles was mijn schuld. En voordat ik naar bed ging moest ik mijn kamer opruimen! Ik ken mijn eigen vader, en ik weet dat als ik braaf ja en amen knik de drastische gevolgen beperkt zullen blijven.

Dus terwijl hij naar zijn bed stampte en bij mijn moeder ging klagen over mijn gedrag begon ik aan een van de vervelendste dingen die ik moet doen bij ons in huis: mijn kamer opruimen. Het leek me dat ik als de vloer maar vrij was wel aardig bezig was geweest in mijn ogen, en dus besloot ik alleen de vloer goed op te ruimen.

Vorige week had ik geverfd, en de verfspullen lagen immers nog steeds door de kamer verspreid. Ik deed alle verf weer terug in de daartoe bestemde zakken en doosjes en daarna raapte ik mijn schetsboeken bij elkaar. Uit een van de schetsboeken kwam een schrift vallen. Nieuwsgierig pakte ik het schrift op en deed het open.

Parijs

Ik had het Parijs-schrift in mijn handen. Langzaam zakte ik op mijn bed terwijl mijn ogen over de geschreven regels gleden. Met een glimlach op mijn gezicht beleefde ik in een flits alle goede momenten opnieuw. De handschriften van mij en Doll wisselden elkaar af, terwijl de beelden van het Louvre, Cluny en Versailles terugkwamen.

Ik heb heimwee, en het is positief.