In grootmoeders tijd...

Ik had erop gerekend dat hij al zijn bende zou meenemen vandaag.
Het is hem niet gelukt om een autootje te regelen.
Hij kwam dus een koffertje met kleding ophalen en wat andere spulletjes.
En post. Ik heb het kort en afstandelijk gehouden.
Ook geen gedag gezegd toen ik hem daar buiten liet staan en ik weer terug naar boven ging.


Hij rook muf. Ergens heb ik er ook wel medelijden mee dat iemand kennelijk psychisch iets mankeert en het daarom keer op keer weet te verpesten voor zichzelf.
Maar de tijdperk van medelijden hebben en een man willen oplappen is voorbij.
In grootmoeders tijd was het kennelijk normaal dat grootmoeder zich moet ontfermen over haar gezin inc een alcohol verslaafde echtgenoot die de sfeer thuis wist te bederven. Door grootmoeder voor hoer uit te schelden in bijzijn van de kinderen.
Grootmoeder is tot haar dood bezig geweest met het verzorgen van ongelukkige kinderen en een echtgenoot die al oud en gebrekkig was.


Ditzelfde patroon word weer doorgevoerd naar de volgende generatie.
Moeder die een huwelijk is aangegaan met een alcohol verslaafde echtgenoot die wederom de sfeer thuis wist te bederven.
Hoe kun je het moeders ook kwalijk nemen?
Dat is toch het leven wat ze kent?
Kinderen groeien op met een instabiele vader die angst en onrust met zich mee brengt.
Als vader nuchter is is hij kortaf, nors en bot in zijn uitspraken.
Als hij dronken was was hij klef, joviaal, kon je geld van hem aftroggelen.
Eigenlijk kon je hem beter dronken hebben.
Ondanks dat de kinderen lijden onder een sadist van een vader kiest moeder ervoor om toch met zo'n vent verder te gaan.
Een man die eigenlijk geen ruggengraat heeft en er ook niet voor zijn kinderen kan zijn.



Een volgende generatie is geboren en de traditie herhaald zich.
Nu is het dan geen alcoholverslaafde partner maar een partner die in een tbs kliniek heeft gezeten en zwaar aan de teringzooi is.
Basen.

Partner nummer 2 weer een junk die verslaafd is aan speed en er gewoon niet uit ziet.
En ook geen eigen onderkomen heeft.
Wat moet je er in godsnaam mee?

We zijn gangsters. Dit is thuglife!!
Yeah cool!!




Partner nummer 3 wederom iemand met een verslavingsachtergrond.
Vastgezeten voor drugssmokkel. Via instanties aan een woning geholpen.
Best een aardige en zorgzame vent. Laten we het toch maar eens proberen.
Het leven over een andere boeg gooien...

Wat een minderwaardige man zeg.
Onzeker, behoeftig, claimend.. Bah!!

Toch weer hetzelfde milieu. Welliswaar on the downlow.

Misschien dat ik hem kan aansporen om de juiste richting op te gaan.
Ga naar een sportschool, werk aan jezelf man, samen theater spelen?

Cursus Nederlands volgen om je Nederlands up te graden? Want zelfs een allochtoon uit Syrie schrijft nog beter Nederlands dan zo'n figuur.

Wil je mij helpen met de trapzak?


Stiekem drugs gebruik in mijn huis nog wel.

Het constante blowen en voor de rest geen enkele aspiraties of leuke hobbies of interesses.
Ja voetballen met een g team.

Heb ik nou werkelijk met een Mongool te maken die met een verstandelijke beperking geboren is en daarom niks kan of wil?

Of hebben we het hier over een mentaal probleem?


Hoe het ook zij...

Als iemand echt zou willen dan is er van alles mogelijk.
Dit manier van leven past niet meer bij me.
Het is goed geweest voor wat het was.
Ik wil nou wel een man hebben die zelfstandig is en zijn eigen zaakjes op orde heeft.


Ik wens hem igv het beste toe in zijn verdere loopbaan.
Tijd om mijn eigen pad op te gaan..