in je eentje

god daar ben ik weer, Ik lees van veel mensen hier dat ze zich alleen voelen, dat voel ik me ook! iedereen die iets traumatisch te verwerken heeft staat er alleen voor. Je moet moet het zelf een plekkie geven en dat is moeilijk, ik vind het vreselijk moeilijk al die psygologen die denken te weten dat ze je helpen maar ondertussen kom je geen stap verder. Ik heb dan ook nog is dat probleem dat ik veel heb verdongen tijdens de gebeurtenissen met me broer dus ik weet niet wat ik moet verwerken, makkelijk hoor maar heel eng... Ik heb het begin gelezen van het proces verbaal waarin ze me broer hebben verhoord maar ik schrok daar zo van dat ik het gelijk weer dicht heb gegooid. Er kwamen ineens zo veel dingen naar boven dat ik de eerste week nachtmerrys daar over heb gehad. Daarom ben ik zo bag voor wat komen gaat... verwerken. krijg ik dan weer nachtmerrys? wil ik het wel weten? kom ik er wel beter uit dan dat ik er ben gekomen? ik weet het niet.. Ik vind het doodeng. Ik moet het in mn eentje ondergaan net als iedereen.. BaH.