Inside

27-11-2017

2017 mijn overbruggingsjaar. De naschok. De wederopbouw. De weg omhoog.

Wat is er veel gebeurt en veel veranderd. Negatief maar vooral veel positief.

Mijn meest waardevolle jaar die als een tornado begon maar ondertussen is afgezwakt tot een rustig briesje. Het briesje dat mij af en toe herinnert aan de verwoestende storm die heeft geraasd. Blij dat mijn eigen storm is gaan liggen.

Links en rechts zie en voel ik zichtbaar de schade van de tornado die ik zelf ben geweest. Pijnlijk en confronterend om het spoor van vernieling te zien. Deels is de schade hersteld maar het is nog lang niet zo als toen.

Ik ben heel dankbaar voor wat er nog is en dankbaar voor dat wat al hersteld is maar de terugkerende angst van mijn omgeving is dat wat mij raakt. Bang dat de storm ieder moment weer kan oplaaien. Het raakt.

Dat waar ik invloed op heb pak ik bij de ballen. Ik blijf werken en vooruit lopen. Niet meer zo overduidelijk als de eerste maanden maar dat is logisch. Steeds meer aandachtspunten worden een gewoonte, ik heb het onder de knie, geen reden om daar nog heel veel over te schrijven of over te zeggen. Betekend niet dat ik er niet mee bezig blijf.

Dat wat er zich van binnen afspeelt is lastig onder woorden te brengen. De ontwikkelingen zijn duidelijk. De stappen die ik zet zijn duidelijk. De overwinningen die ik op mijzelf haal zijn duidelijk. Duidelijk voor mijzelf.

De vertaalslag om het binnenste naar buiten te brengen. Zichtbaar te maken voor mijn omgeving. Tastbaar te maken. Het zo over te brengen dat het voelbaar is en daarmee de angst en onzekerheid weg te nemen. Mijn droom.

Ik doe mijn best. Echt ik doe mijn best. Durf te kijken en je ziet. Geloof en je zult het voelen.

Tijd zal de wonden helen. Ik blijf er in geloven. Voor mijzelf. Voor anderen.

Tijd. Bijna een jaar voorbij sinds ik ben begonnen met schrijven op deze site. Mijn uitlaatklep. Mijn hulp. Mijn zelfreflectie project.

Blij dat ik mijzelf kan uiten in woorden. Verbaal sterk maar dankbaar voor de woorden die ik op het digitale papier kan zetten. Het heeft mij het afgelopen jaar enorm geholpen en helpt mij nog steeds. Ik kan het iedereen aanraden.

De buitenkant is maar een omhulsel. Van binnen. Daar waar mijn ontwikkeling nooit stopt. De monologen eindeloos zijn. Ik mijn grootste overwinningen boek.

Binnen. Inside. My only way up.