ja ik huil weer

vandaag gaan shoppen in turnhout... best leuk... op men eentje de winkels afschuimen... wat gekocht voor mij en men meisjes... maar ik die kinderwinkels werd ik elke keer weer aangetrokken tot de babyafdeling... kleine, leuke, schattige spulletjes... voor kleine voetjes, korte beentjes, lieve onschuldige mensjes... het zou nu bijna tijd zijn om de babylijst te gaan samenstellen...

ik blijf eraan denken... en ik kan gewoon bij niemand terecht met men verdriet... seppe staat er helemaal niet voor open om erover te praten want die heeft zen eigen problemen met zen werk...

mijn probleem is gevoelens en daar heeft niemand tijd voor... terwijl toch iedereen gevoelens heeft???

nogmaals staan the dire straits op.... de pijn van de abortus gaat weg... de herinnering aan de gelaatstrekken van de dokter ook... de woorden die zijn gesproken zijn ondertussen helemaal opgenomen in het niets...

maar mijn gevoel kan ik niet uitschakelen... hoe graag ik het zou willen... het zou nu 40 cm zijn en 1800gram wegen... zou 32 weken ver zijn... het einde en het begin in zicht...

heb net woorden gehad mee seppe... ik zou verdomme tot ginder willen rijden om gewoon een knuffel van hem te kunnen krijgen... 65 km voor een knuffel... om even het gevoel te krijgen graag gezien te zijn...

als ik hem zeg dat ik hem graag zie krijg ik van hem geen reactie meer... dit is zoals ik het verwacht had... mijn werk voor hem zit er bijna op... ik wacht op de dag dat hij zegt dat het niet meer hoeft voor hem tussen ons... en dan... dan ben ik helemaal alleen mee men verdriet... nu hoop ik dat hij er af en toe nog eens aan denkt... dat hij beseft wat we gedaan hebben...

18 jul 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van prutske
prutske, vrouw, 45 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende