Ja Meester....

dit is een voorstukje van een verhaal van mij...


ze liep door de lange,donkere,kille gangen.ze voelde de koude adem van de dood.ze wou terugkeren naar buiten,maar de drang om door te lopen was te groot.het was als of ze haar riepen.riepen om haar lot te accepteren.ze lokten haar steeds verder door de levensloze,haast dode gangen.toen stopte ze ineens.om zich heen kijkend zag ze een grote lege ruimte met rare tekens op de muur.ze liep er op af,de tekens waren geschilderd met bloed.ze wou wegrennen maar ze kon het niet,ze wist dat ze verder moest.toen zag ze een klein meisje,bedekt met bloed in 1 van de hoeken staan.ze liep er naar toe,het meisje draaide zich om,toen zag ze haar lege,kille ogen.ogen vol met haat,pijn en onschuld.toen begon het meisje te praten in een hele rare taal die ze niet kon verstaan.en met haar bloedende hand wees ze naar de tekens op de muur.de tekens begonnen te veranderen en ineens zag ze de boodschap die ze altijd al in haar dromen zag,de boodschap dat haar lot is die ze moet vervullen,het zal haar nooit loslaten.ze moet hem dienen.en alleen hij kan haar doden en niemand anders.ze begon te bloeden,door alle krassen die ze ineens op haar lichaam kreeg.ze voelde een verlossing en werd onsterfelijk.vanaf nu werd ze zijn dienaar.ze was ook niet alleen want het kleine meisje was ook 1 van zijn dienaren.maar er waren er veel meer,ze zijn nu dood want ze waren veel te zwak.want de meester wil alleen maar de sterkste hebben.je kan de meester ook nooit tegenspreken want die gedachte is weggenomen .vanaf nu ben je een wezen zonder ziel,zonder gevoel en vooral zonder liefde,het sterkste wapen van moeder natuur.en je kan niet weg want de drang om te dienen is te groot en alleen hij kan je verlossen van deze eeuwige marteling.het enige dat je kent is : ja meester.