...Je beseft niet...

Voor ik aan deze tekst begon wist ik precies wat ik schrijven wilde... Wat ik je vertellen wilde... maar nu lijkt mijn hoofd helemaal leeg.
Soms zijn er dingen waarvan je geen besef heb. Zo weet je waarschijnlijk niet hoe erg je woorden van vandaag me hebben geraakt. Zo weet je niet dat ik vanmiddag heb lopen huilen... en dat allemaal omdat ik me gebroken voelde over die ochtend... je reactie en weer je woorden (ja, aansteller die je bent) is dat wat er nu door je hoofd gaat? Als dat is wat je denkt... ik kan er toch niets aan verranderen...Ik zeg alleen maar wat ik op dit moment voel...

Ik wil je wel bellen, maar weet niet wat ik dan zeggen moet... op de een of andere manier kan ik het niet...
Tegelijk ben ik bang voor wat er komen gaat als we hier niet uit komen...