Je zegt dat je wil, maar je wil eigenlijk niet.
Ik wil echt eruit komen.. Ik kies er niet voor om me zo te voelen.. Maar ik word erin geduwd... Zelfs terwijl ik t niet wil. En mn best doe om eruit te komen.... En ik kan dat gewoon zelf niet, zo is t en ik kan er niks aan doen....
Daarom loop ik nu de deur plat bij de dokter en ben ik naar dat riagg gegaan.. Ik doe mijn best volgens mij....
Ik doe mijn best om zo normaal mogelijk tegen anderen te doen, dat moet wel want anders worden ze me allemaal zat en dat wil ik niet... Maar normaal doen kost wel moeite....
De dokter zei gisteren dat ik mn seroxat maar moest verhogen, en dat dat me hier dan doorheen zou trekken... Ik hoop dat ie gelijk heeft... En dat t normaal doen weer makkelijker wordt.
Als ik maar weer zin krijg om te leven, dan komt de rest vanzelf vast wel weer, maar ik kan mezelf niet dwingen, mn gevoel is sterker dan mn wil.... Terwijl ik wel wil.
Je denkt nu, je zegt dat je wil, maar je wil eigenlijk niet.
Dat is niet zo, ik wil wel, maar t lukt niet.. Wel om leuk en aardig te doen tegen de meeste mensen, maar dat is dan gewoon acteren... En ik wil dat dat weer vanzelf gaat.
En dat kan, want dat heb ik al es eerder gedaan, dus ik weet dat dat kan, maar toen ging t beter met me, en dan is t makkelijker, denk je er niet eens bij na, want dan voel ik me wel goed...
Nu zijn er zoveel dingen om me heen die ik eng en verschrikkelijk kut vind waardoor ik zo in de put raak... Een hele diepe put en de muren zijn te glad om eruit te klimmen... En als je dan toch gaat proberen te klimmen dan gebeurd er weer iets waardoor je weer valt...
Nou, ik ga mn bed uit, kijken wat vandaag brengt.
Mr Happy, man, 48 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende