Jehova's getuigen
Ik heb niks tegen Jehova's getuigen, dat dat duidelijk moge zijn.
Ik vind het mooi om te zien dat zijn hun geloof prediken, alleen de manier waarop stoort mij nogal.
Ze komen langs je huis en beginnen een verhaaltje over wat God al dan niet doet voor de mensen en hoe goed het is. Op zich vrij logisch dat ze dat doen, als ik zou geloven zou ik dat ook vertellen. Maar ik voel me altijd gedwongen om dingen van die mensen aan te nemen, terwijl ik het helemaal niet wil. Ik voel me gedwongen om naar ze te luisteren, terwijl ik liever wil zeggen dat ik niks met het geloof heb en er zelf nooit in zou kunnen geloven.
Ik vind het heel interessant hoor, om dingen over het geloof te weten, maar dat is meer omdat er zoveel dingen aanzitten die mij storen en die mij aan het denken zetten.
Ik ben echt een enorme fan van de musical Jesus Christ Superstar, de documentaires op Discovery en National Geographic over de verdwenen rollen met de evangelieën van onder andere Maria Magdalena, waarom werd dat uitgebannen?, ik vind het leuk om dat te weten. Ik heb nu voor vakantie ook een boek meegenomen over Maria Magdalena, het is volgens mij een zeer fictief boek, maar het grijpt me toch wel aan.
Meestal wil ik daarom de deur dichtgooien als die mensen langskomen.
Vandaag belden ze dus aan. Een oude vrouw en een mooi, jong meisje (jaar of 20 hoor). Het enige wat ze zei was; "Ik wil u dit geven, misschien heeft u interesse om te komen naar een of andere bijeenkomst (nee zo zei zij dat niet hoor), maar leest u dit eens door dan kunt u rustig beslissen wat u wilt."
En dat vond ik zo prettig, ik voelde me helemaal niet gedwongen om naar die mensen te luisteren of er iets mee te doen. Ik vond het fijn dat ik nu eens zelf mocht beslissen wat ik er mee wil doen, in plaats van dat ik altijd het idee heb dat zij dat bepalen voor mij.
Of het nou toeval is of niet, ik heb net de cd op van Jesus Christ Superstar. Zouden ze het gehoord hebben en daarom hebben aangebeld?
Denk het niet, maar het is wel een leuk gegeven.
Ik vind het mooi om te zien dat zijn hun geloof prediken, alleen de manier waarop stoort mij nogal.
Ze komen langs je huis en beginnen een verhaaltje over wat God al dan niet doet voor de mensen en hoe goed het is. Op zich vrij logisch dat ze dat doen, als ik zou geloven zou ik dat ook vertellen. Maar ik voel me altijd gedwongen om dingen van die mensen aan te nemen, terwijl ik het helemaal niet wil. Ik voel me gedwongen om naar ze te luisteren, terwijl ik liever wil zeggen dat ik niks met het geloof heb en er zelf nooit in zou kunnen geloven.
Ik vind het heel interessant hoor, om dingen over het geloof te weten, maar dat is meer omdat er zoveel dingen aanzitten die mij storen en die mij aan het denken zetten.
Ik ben echt een enorme fan van de musical Jesus Christ Superstar, de documentaires op Discovery en National Geographic over de verdwenen rollen met de evangelieën van onder andere Maria Magdalena, waarom werd dat uitgebannen?, ik vind het leuk om dat te weten. Ik heb nu voor vakantie ook een boek meegenomen over Maria Magdalena, het is volgens mij een zeer fictief boek, maar het grijpt me toch wel aan.
Meestal wil ik daarom de deur dichtgooien als die mensen langskomen.
Vandaag belden ze dus aan. Een oude vrouw en een mooi, jong meisje (jaar of 20 hoor). Het enige wat ze zei was; "Ik wil u dit geven, misschien heeft u interesse om te komen naar een of andere bijeenkomst (nee zo zei zij dat niet hoor), maar leest u dit eens door dan kunt u rustig beslissen wat u wilt."
En dat vond ik zo prettig, ik voelde me helemaal niet gedwongen om naar die mensen te luisteren of er iets mee te doen. Ik vond het fijn dat ik nu eens zelf mocht beslissen wat ik er mee wil doen, in plaats van dat ik altijd het idee heb dat zij dat bepalen voor mij.
Of het nou toeval is of niet, ik heb net de cd op van Jesus Christ Superstar. Zouden ze het gehoord hebben en daarom hebben aangebeld?
Denk het niet, maar het is wel een leuk gegeven.
14 jul 2006 - bewerkt op 14 jul 2006
- meld ongepast verhaal
-
sterretjes
vrijdag 14 juli 2006 14:12
lol ik ben ziekelijk dol op Jehova's
Mijn vader heeft een prive jehova (die komt aan de deur en vraagt naar hem) mijn broertje heeft ook een prive jehova..
En ik? ik niet..... als ze aan de deur komen en ik begin mijn vragen offensiefdan zijn ze zo weg... terwijl ik toch wel een keer antwoord wil op mn vragen...
MAAR NEE.. Zelfs als is mn vader of broetje niet thuis praten ze neit met me.. ik krijg alleen mn blaadjes.. (die ik ook serieus lees)
Ik houd nooit tegen ze moeten zeggen dat ik geloofde in wicca en daar ook actief mee bezig was.. Ik heb voor ze afgedaan...
Ik mis ze zo...! BOEHOEHOEHOEHOEHOEHOEHOEHOE
mischien moet ik maar eens op zondag ochtend bij hun langsgaan en mijn voet bij hu tussen de deur steken zodat ze naar me zullen luisteren..
muahahaha
hoe kom ik hier op? gisteravond bij Maaike geweest.. 1 van de mensen daar had een boordje zien hangen:
Beste Jehova's, wij hebben prive toestemming van God om uit te slapen. Erken zijn macht en laat ons met rust. -
Shanti
vrijdag 14 juli 2006 15:43
haha.. dat bordje wil ik ook! geniaal!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 mei 2007 Voetbal
- O 08 mei 2007 Column ( 2 )
- O 26 jan 2007 Impulsief
- O 20 jan 2007 Hoe bedoel je... ( 3 )
- O 05 jan 2007 Wie is...
- O 28 dec 2006 Winter
- O 24 dec 2006 "Goede" voornemens ( 3 )
- O 14 dec 2006 Hoezee!
- O 07 dec 2006 Vrij ( 1 )
- O 28 nov 2006 Brillenfoto! ( 6 )
- O 25 nov 2006 Bril ( 5 )
- O 09 nov 2006 Ziek
- O 04 nov 2006 Leer je collega's kennen
- O 25 okt 2006 Ouder-gen?!
- O 12 okt 2006 Blurrie ( 1 )