jeugdzorg/parlan.trippleP........

Ik heb het gedaan....
Ik heb hulp gezocht,
Ik ben gebroken,
ik heb mn dochter en mezelf beschermd.


Het is al weer even geleden maar dat is wel wat ik heb gedaan. Hulp gezocht, geschreeuwd om hulp. En nu, hulp gekregen.

De eerste stap was best lastig maar goed, alle begin is moeilijk. En na ruim 4 jaar zelf vechten is het ook tijd voor verandering voordat iemand hulp moet inschakelen voor mij.

Via jeugdzorg zijn we met Sharona bij Parlan terecht gekomen en daar na wat gedoe nu een perfecte jeugd en gezinswerker aangewezen gekregen. De eerste had ik na 1 ontmoeting al afgeschreven

We zijn inmiddels op het punt dat we er achter zijn dat Sharona in ieder geval meerbegaafd is, voor hoogbegaafdheid moet ze nog getest worden maar daar vinden ze haar nu nog te jong voor. Ook is door vragenlijsten en dergelijke aangetoond dat Sharona inderdaad een gedragsprobleem heeft (hoera!! ik ben niet gek, het ligt niet aan mij) Dat geeft heel veel rust.
We zijn gestart met Tripple P.....Ik ga niet de moeite doen om daar echt uitleg over te geven, hou t maar op iets met positief opvoeden. Ben er nog niet erg over te spreken. Je mag niet emotioneel reageren bijvoorbeeld....nee das lekker als moeder....MOEDER....dus emotioneel betrokken zeg maar, pfff.
Verder lopen er op school nog onderzoeken/testjes. Ze is nu begonnen in groep 4, vind het nu alweer saai maar gaat evengoed wel graag naar school (zal dat komen door meester Mike?? )
We gaan het allemaal wel zien. De Tripple P ellende duurt nog een week of 9 en daar komt ook nog een K.I.E.S training bij (kinderen in echtscheidings situaties) die hopelijk wat duidelijkheid gaat geven in haar gedrag naar Mike toe.

Ik moet zeggen dat Sharona sinds een week een stuk liever is en beter luistert wat op zich echt wel een verademing is. Ook slapen gaat goed, weliswaar met melatonine pilletjes maar toch. En doordat zij niet meer tot laat aan het spoken is hebben Mike en ik ook meer rust en is mijn irritatielevel ook een stuk lager. Ik ben gewoon vet chill




Ik ga mn best doen om weer wat meer te schrijven, niet dat ik dat al echt vaak deed maar ik vind het toch wel belangrijk om een soort van naslagwerk te hebben aangezien er nu best wel veel gebeurt. En misschien ook wel gewoon omdat die lieve RoseRed er min of meer naar vroeg.... hahaha.

Met kleine banjer Kaighden gaat alles prima. Is inmiddels al ruim 14 maanden oud. Ken je die reclame met die lachbaby?? Dat is precies hoe Kaighden is. Altijd vrolijk en blij en lachen naar iedereen, gewoon een heerlijk binkie.

Verder eigenlijk niets boeiends te melden, alles lijkt in een rustiger vaarwater te komen, eindelijk.
Ik heb het verdiend!