jij

Ooit kwam ik je tegen.
Jij liet iets groeien in mij.
mijn hart maakte een sprongetje
ineens voelde ik me blij,

De wereld veranderde in een grote droom.
en op een dag zei je my home is your home.
vanaf dat moment leefde we samen in ons huis.
zonder ruzie zonder gespuis.
maar ineens was daar die ander.

die andere jij
die kende ik niet
de donder en bliksem die jij vanbinnen voelde
was nu op mij gericht
steeds vraag ik me af waar is je andere gezicht.
stemmingswisselingen komen en gingen
totdat ik mezelf niet meer kon bedwingen.

ik ontplofde en alles vloog in het rond
zo zei jij die woede dat is niet gezond.
dat is zeker je vaders schuld.
die had toch ook zo weinig gedudl.
weg was hetgeen in mij wat van je hield.
hetgeen wat dat stukje van jou hard vasthield.

na dit grote onweer brak weer een mooie tijd aan
en voordat we het wisten
zag op een foto ons voor het altaar staan.
we zeiden beide volmonds ja
met een goed gevoel.
janken en janken de hele boel.

diezelfde dag nam je mij mee op reis.
die reis was prachtoig
maar langzaam verschenen er weer wolken voor de zon
hij was weer aan het einde van het tikken die bom
zonder zelfbeheersing gaf je mij een blauw oog.
met een fractie van een seconde stond ik buiten.

is dit wat ik wilde
nee ik dacht het niet.
het enige wat ik kon denken veranderen komt wel
of misshien niet.

een jaar later slaap ik op de bank
steeds kom jij me vragen of ik terug kom naar bed
maar ik vraag me af waarom wil je me nog
vaak zeg je dat je me uit hebt gekotst
dat ik weg moet en dan je het meent
mijn gedachte speeld een spelletje ben ik zo slecht bedeeld.

een weg hieruit zal ik vinden.
het is te laat voor sorry
en jij zal je niet meer binden.....................