jOngen,,
mijn leven was zo mooi,
zo perfect en fijn,
totdat jij het uitmaakte,
het moest zo zijn
het doet veel pijn,
iedere keer op die plek,
zie ik ons staan samen,
echt heel gek
we zijn niet eens meer echte vrienden,
dat is echt een rot gevoel,
ik mis je om me heen,
je snapt echt wel wat ik bedoel
hoe kan het,
we waren eerst zo verliefd,
zo fijn samen,
voor elkaar zo geliefd
nu nog maar amper vrienden,
praten bijna niet meer,
en als ik terug denk,
doet me dit gewoon zeer
een wond in mijn hart,
die niet snel zal genezen,
alleen met jou om me heen,
dat heeft mijn hart bewezen
want telkens als ik je zie,
dan voelt het vertrouwd en warm,
dan wil ik de oude tijd,
en jou sterke warme arm
*sChatje*, vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende