Judging by its cover

De alom bekende oneliner, om gelijk maar in politieke termen te gaan praten, waar ik het vandaag over wil hebben is: Don't judge a book, by its cover. Waarom ik het daar nou juist uitgerekend nu over wil beginnen, is niet omdat ik teveel gedronken heb en nu zo zat ben dat het nu in me opkomt, maar door een gesprek dat ik vandaag had. Daarnaast ook omdat het de afgelopen dagen nogal vaker in de media is geweest.

Vandaag wil ik even mijn politieke ambities laten zien met deze blog, door het te hebben over de aanloop naar de verkiezingen en de daarbij behorende debatten, reclamespotjes, interviews, en gaat u zo maar door.

Ik zal niet onder stoelen of banken steken dat ik links georiënteerd ben. Nu kom ik uit een PvdA gezin, wat niet wil zeggen dat ik automatisch PvdA stem want de keren dat ik in mijn korte stemgerechtigde leven heb mogen stemmen, heb ik gestemd op -in willekeurige volgorde- GroenLinks, SP en D'66. Althans, dat is wat ik me nog kan herinneren. Terug naar mijn onafgemaakte zin: Ik kom dus uit een PvdA gezin, wijlen mijn opa volop aanwezig als PvdA'er in de gemeenteraad van HHW, dus ik heb dat linkse ook wel meegekregen. Nu vind ik links ook van wat socialer en omdat ik zo'n sociaal persoon ben, stem ik natuurlijk links. Al had ik vier jaar geleden, toen ik de Algemene Beschouwingen aan het bekijken was omdat ik er toen nog tijd voor had gezien mijn studie en ik nog steeds ambities had (of eigenlijk wel heb) om politicologie te gaan studeren, toch echt alle reden om VVD te gaan stemmen vanwege hun inbreng toen ter tijd. En dat terwijl ik SP had gestemd kort daarvoor. Hoe snel kan een mens omslaan. Maar goed, de liefde voor de SP was snel over omdat zij niet in de regering wilde, wat ik echt een zwaktebod vond overigens. Vandaar dat ik uit principe bijna niet meer op de SP stem.

Eerlijk gezegd volg ik de verkiezingen dit jaar niet zo erg, te druk met werk en vrijetijdsbestedingen die de heer Wilders vast ook te links geörienteerd zou vinden, is een wilde gok. Wat ik er dan wel aan volg, zijn de samenvattingen in het nieuws over debatten en interviews in allerhande (gratis) dagbladen. Wat mij daarin opvalt, zijn de vele persoonlijke aantijgingen van politici tijdens debatten. Terwijl het, in mijn ogen, toch echt moet gaan over de inhoud. Ik vind het echt laag bij de grond om mensen op persoonlijke punten aan te gaan pakken. Als voorbeeld neem ik de heer Cohen. Toevallig PvdA'er, niet dat ik hem nu wil gaan verdedigen, maar het is gewoon even het meest concrete voorbeeld wat ik heb. Meneer Cohen is niet meer de jongste, niet meer de friste, de hipste, de coolste, de populairste. Kan hij niets aan doen. Hij is wel heel charismatisch, vind ik. Hij komt op mij over als een integere man, hart voor de samenleving. Al begin ik nu zelf al met hetgeen waar ik het over wil hebben. Ik ben hem nu aan het beoordelen aan hoe hij overkomt, niet op zijn partijprogram. Iets wat mij vaker opvalt. Want; de heer Cohen die stottert zo, die Cohen die gooit er geen oneliners uit, hij komt niet sterk over in debatten. Sinds wanneer gaat het erom hoe iemand overkomt op tv? Dat dat nou zo gaat bij acteurs en actrices, daar kan ik me iets bij voorstellen, want naar minder mooie mensen (wie bepaalt eigenlijk dat mensen minder mooi zijn?) daar wil niemand naar kijken natuurlijk. Maar dat dat gebeurt in de politiek? Ik snap dat niet.

Volgens mij, gaat het in de politiek altijd nog om de ínhoud. Wat wil de partij, waar staan zij voor en komt dat overeen met wat jezelf wil? Of is het juist iets te ver naar rechts, of iets te ver naar links, of juist te veel in het midden waardoor het nog niet duidelijk is? Natuurlijk is het leuk als er een leuke man of vrouw aan het roer staat van een partij, maar willen we geen gekwalificeerde personen aan het roer hebben? Nu wil ik niet zeggen dat Cohen de meest gekwalificeerde persoon is, maar om dat nou te baseren op hoe iemand overkomt in een debat? Kom op zeg, ik vind dat iets te makkelijk.

Als ambities in de politiek hebbend persoon, ben ik van mening dat de kwaliteit van de politiek -en samenleving!- achteruit gaat, als wij blijven kiezen voor mensen die er goed uitzien, of een leuk praatje kunnen houden. Want, om af te sluiten met zo'n heerlijke oneliner; praatjes vullen geen gaatjes!