Junior wordt Senior

Als ik thuiskom begroet hij me met een sprong tegen m'n benen. ,,Je bent zeker niet uitgelaten vanavond," zucht ik. ,,Junior uit?" vraag ik met een hoge stem, waarop hij me met een schuin koppie aankijkt en vervolgens blaffend naar de voordeur rent. ,,Wandelingen met mij zijn het leukste hé? Je mag lekker vrij rondhuppelen zonder steeds aan zo'n band te zitten," zeg ik vrolijk als we de deur uit lopen ,,sta je net lekker te snuffelen, je plasje te doen, wordt je meegesleurd "omdat het baasje niet zoveel tijd heeft" maar je toch wel een iets groter rondje dan normaal gunt." Hij rent verder met zijn oortjes op me gericht, al luisterend maar niet begrijpend wat ik bedoel. Als we al even op weg zijn en ik even blijf staan om te genieten van de frisse, milde wind kijkt hij om. ,,Baasje, kom je nog?" lijkt hij te vragen. ,,Jaja, ik kom schatje, huppel jij maar verder," waarop ik even lach, denkend aan zijn heerlijke leven dat alleen bestaat uit eten, wandelen en zijn behoefte doen. Hij zwenkt af en toe een beetje met zijn achterkant, gevolg van de hernia die hij een half jaar geleden opgelopen heeft, maar nog niet van geleerd heeft. ,,Volgende keer als je nou een kat op een muur ziet, moet je niet springen. Helemaal niet op jouw leeftijd. Je mag je dan misschien nog een Junior voelen, maar de jongste is je kleine lichaampje zeker niet meer." Hij lijkt een beetje op een muisje vanaf de achterkant. Zo wit, en hij heeft ook een gniepig loopje. Ook overgehouden aan de hernia. Als ik roep ,,hey muisje van me, doe eens rustig aan," kijkt hij om alsof ik het woord 'poes' (waarvan hij al te goed weet wat het betekend) roep, of 'Oscar' (zijn grote kleine vriend die pas is verhuist). ,,Wees jij maar lekker relaxed schatje, je weet echt niet wat een mensenleven inhoudt," zeg ik een beetje treurig als we weer het huis in lopen, waarom hij me lijkt te begrijpen en naast me op de bank wil springen. ,,Nee nee, je hebt net lopen graven, zie die zwarte poten eens. Ga maar op je eigen stoel met bijbehorend dekentje. Heb je goed voor elkaar, die stoel is eigenlijk voor mensen weet je." Hij gaat lekker liggen soezen, terwijl hij wel zijn oortjes mijn kant op houdt om in de gaten te houden wat ik doe.