Kan ik het nog..

Mensen zien mij niet vaak zoals ik echt ben, ze zien mij als het meisje die altijd vrolijk is, mensen altijd vergeeft en altijd weer een lach op haar gezicht heeft. Ik vraag me af om het me dit jaar nog een x lukt dat meisje te zijn.. Ik heb veel meegemaakt en in de brugklas hebben ze mijn zwakke kant gezien en veel meegekregen van mijn privéleven. In de tweede klas had ik gelukkig zowat een andere klas dus nam ik mezelf voor nooit meer mijn zwakke kant te laten zien op school. Ik had een neplach op mn gezicht en was altijd druk en enthousiast om mijn verdriet te verbergen. Mensen vonden ook altijd dat ik veel muziek luisterde, maar dat was ik nodig om me sterk te houden en niet in tranen uit te barsten. Ik was thuis altijd rustig of boven op me kamer, het liefst alleen. In de avonden huilde ik gewoon om alles wat ik gezien en meegemaakt heb. Ik ben deze vakantie meerdere keren gekwetst op verschillende manieren en nu vraag ik me af of ik straks dat drukke altijd vrolijke meisje nog wel kan zijn. Ik ben veranderd, qua uiterlijk en innerlijk, ik heb mn haar kort en draag zwaardere make-up en mijn standaard gedachtes bij mensen zijn nu, je gaat me pijn doen of me verlaten dus rot aljeblieft op. Ik wil gewoon dat meisje vamn vorige jaar weer zijn maar dan gemeend. Het zou kunnen lukken aangezien mijn thuissituatie veel beter is, maar anngezien ik gekwetst en verlaten word door mensen van mijn school is het heel moeilijk om aardig te blijven doen en een fake lach op te zeggen, ik wil dit jaar gewoon me echte ik laten zien, de rustige, soms gekke ik