[Kanker] 8

Ik ben gisteren bij N. geweest samen met Cassis. We waren om kwart over drie al bij het Radboud maar aangezien hij nog bezoek had hebben we nog even gewacht.
Om tien voor vier liepen we binnen terwijl zijn ouders, zus, opa, oom en tante en nog twee kenissen er waren. Toen we binnen kwamen lopen zagen we dat N. sliep. Hij zag er bleek uit en ook enigszins eng. Het leek bijna alsof ie was opgebaard, griezelige gedachte. we gingen zitten en een oom en tante gingen weg omdat het anders te druk zou zijn. Een paar minuten later vertrokken de kenissen ook.
Heel af en toe kwam N. bij en zei dat ie het koud. Er lagen twee dekens over 'm heen.

Cassis en ik zijn even met zijn moeder naar zijn kamertje gelopen om het spandoek, dat we namens onze volleybalclub hadden gemaakt, te bewonderen. Ik was de eerste die een naam erop zette en had dus het resultaat nog niet gezien. Het was mooi geworden, er stonden tientallen namen op met daarbij wat tekeningen, yells, zinnetjes en logo's.

Toen we terugkwamen had N. het nog steeds koud en voelde hij zich misselijk. Ze besloten om 'm terug te brengen naar zijn kamer. We hebben toen ie op zijn kamer was nog even wat dingen gezegd die niet tot 'm doordrongen. Ik zei dat ik morgen (vandaag dus) nog even terug zou komen, maar 's avonds belde hij tijdens het Marco & Friends concert -waar Cassis en ik waren- om zich nog even te verontschuldigen.

Dat is niet nodig, N. Ik kom om je te zien en je te steunen, van jou verlang ik niets. Ik ga straks nog even langs om te kijken hoe het met je gaat! Hou je taai, jongen.