Kapotte spiegel

Kapotte spiegel,
aan mijn zij,
scherpe stukken,
komen langzaam maar diep in mij,
de neiging,
het was niet te weerstaan,
en door dat ene stuk,
nu een hele bloedbaan,
in de spiegel,
daar zie ik dan,
een lelijk meisje met rode ogen,
vol bloed en tranen daarvan,
vaak enge gedachtes,
te zien hoe mijn dood zal zijn,
ik werd verdoofd,
en leek nog zo ontzettend klein,
niet groot genoeg voor het leven,
ik kon het niet meer aan,
maar ik heb gevochten,
ik kon niet iedereen zomaar laten staan,
ik zou dan hun engel zijn,
beschermend door hun leven,
niet meer werkelijk bij hun,
maar toch mijn liefde geven

dat is een tijd van mij geweest, t gaat nu weer wat beter gelukkig en hopelijk zal dat blijven, maar met een lief vriendje waar ik altijd bij terrecht kan en mn allerliefste vriendinnen! .. zal dat ook best wel lukken .. voor iedereen doe het nooit! .. het heeft geen zin je moet niet iedereen die zoveel van je houden achter laten in pijn en verdriet .. omdat jij dat misschien zelf ook had .. die mensen zullen altijd een lege plek hebben! .. en het is de leeftijd! ..