Kappen nou!
Dat is wat ik het liefst zou willen schreeuwen naar iedereen die weer zo'n opmerking maakt, het lijkt alsof ze het nergens anders over kunnen hebben dan mij met de link aan J. Want iedere keer is er weer zo'n opmerking in de trant van; "ik mis iemand!" of, "waar ik J. dan?" en ook; "Hoezo ga jij niet? ... J. gaat ook mee, dan jij toch ook?". Eerst was het wel grappig, kon ik er nog wel om mee lachen, maar nu stoten ze me iedere keer op die gevoelige plek, wijzen ze steeds naar dat breekbare in mij, zonder dat ze het weten. Het lijkt wel alsof ik niet meer als individu wordt gezien, maar alleen nog maar als duo, alsof ik anders niets meer voorstel...
Het liefst zou ik willen schreeuwen; "KAPPEN NOU!", maar nee, wat doe ik;hoe niet leeftijdsadequaat; ik maak er een geintje van en duik weg, in mijn trui of achter mijn handen, zodat niemand mij ziet...
En steeds vragen ze naar die grens, of ik die wel aangeef, of ik het wel zeg, of hij er niet overheen gaat. En iedere keer ontwijk ik het antwoord... nou jah, dat is ook een duidelijk antwoordwat niet gezien wordt, duhu
Ik ben bang, maar ik durf mijn angst niet uit te spreken. Bang dat er doorgevraagd wordt, dat ik dingen omhoog moet halen waarvan ik dacht dat ik ze ver weg had gestoptzout in oude wonden strooien, terwijl je denk dat ze al zijn geheeld, maar ik wíl het wel uitspreken, ik weet van mezelf dat als ik dingen uitspreek, het veel dragelijker is, dan hoef ik niet meer bang te zijn voor de angst...
Loslaten
ik ga het loslaten, na zaterdag zie ik wel verder...
Het liefst zou ik willen schreeuwen; "KAPPEN NOU!", maar nee, wat doe ik;
En steeds vragen ze naar die grens, of ik die wel aangeef, of ik het wel zeg, of hij er niet overheen gaat. En iedere keer ontwijk ik het antwoord... nou jah, dat is ook een duidelijk antwoord
Ik ben bang, maar ik durf mijn angst niet uit te spreken. Bang dat er doorgevraagd wordt, dat ik dingen omhoog moet halen waarvan ik dacht dat ik ze ver weg had gestopt
Loslaten
ik ga het loslaten, na zaterdag zie ik wel verder...
24 jun 2008
- meld ongepast verhaal
-
xxS.
dinsdag 24 juni 2008 20:00
Uitspreken is inderdaad het beste voor je, maar soms is het zo fijn om even te schuilen, je even te verstoppen.. Pas als jij op het punt komt dat je je realiseert dat je niet verder komt in je ontwikkelen omdat dit in de weg staat is het belangrijk echt iets te ondernemen Oranjemeisje!
Sterkte
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 02 feb 2011 stage perikelen
- O 20 jan 2011 don't know one word for so many feelings ( 1 )
- O 05 okt 2009 oma [gedicht voor de begrafenis] ( 6 )
- O 11 sep 2009 mijn LL
- O 08 sep 2009 mooie tekst + afbeelding ( 1 )
- O 05 sep 2009 weer terug ( 2 )
- O 03 sep 2009 Net als toen... ( 1 )
- O 03 sep 2009 echtgenoot ( 1 )
- O 09 jun 2009 geen ene f*ck ( 2 )
- O 31 mei 2009 "ff" uit de running ( 3 )
- O 14 apr 2009 we waren en KOMEN OP TV
- O 07 apr 2009 "we komen OP TV" ( 1 )
- O 07 apr 2009 hoop gebeurd, weinig geschreven..
- O 17 mrt 2009 bleh...!
- O 17 mrt 2009 au