ken je dat....

Ken je dat gevoel dat je even niet weet hoe je het moet verwerken, moet reageren...hoe het in f*ckzilla's naam zit.

Wel gisteren kwam dus het nieuws waar geen mens op zit te wachten. En wat ook geheel onverwacht was. Mijn moeder heeft dus een bloedziekte...geen leukemie maar een voorstadium er van. En het ontwikkeld zich stiekem erg hard 3 weken geleden zat ze nog op schaal 5 en u al 8 want dus 12 stappen van leukemie af is. En dan vraagt mij vrouw hoe het met mij gaat en voor het eerst in mijn leven heb ik geen echt antwoord. Mijn ma gaf al aan dat ze alles gaat doen om het te bestrijden en dat luc ons zoon er niet te veel van mee moet krijgen. Hoe leg je uit aan een kleine dat oma ziek is en niet beter wordt. Vooral ook omdat haar hartspier niet optimaal is en een lekkende hartklep zorgt voor een ander probleem, ze kan niet gelijk met de chemo beginnen dus moet daar ook weer over gepuzzeld worden. Het ergste is dat je eigenlijk niks weet...heeft mijn ma nog maanden of jaren of is het met de bloedtransfusies op te lossen of is het een lapmiddel..zijn er nog meer mogelijkheden of is het een kort iets. Ze zijn net goed en wel gewent aan de nieuwe flat en dan krijg je dat...en veel te jong al is dat altijd zo volgens mij. Maar voor het eerst heb ik als motormouth geen antwoord...weet niks zinnigs te zeggen en maak mij dus zorgen. Ik ben bang dat ik mijn moeder te vroeg zal verliezen..ook voor mijn pa en voor luc die dan zijn oma zal moeten missen en mijn vrouw en zus . Haar vriend reken ik niet mee..ander verhaal waar ik nu geen zin in heb. Aan de ene kant ben ik bezig met veel dingen en aan de andere kant met niks om het simpele verhaal ik weet mij dus geen raad.

Mood: verdrietig

Music: screaming trees nearly lost you... is toeval
19 mei 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van stoneraven
stoneraven, man, 48 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende