Kiev deel 2

Maandag
De wekker moest om 10 voor 7 werden gezet (10 voor 6 Nederlandse tijd) wat ik veels te vroeg vond. Ik strompelde mijn bed uit en stapte de badkamer in. Wat een geluk, het warme water deed het niet, in een klap was ik wakker-_-‘. Toen ik de keuken inliep stond het ontbijt al op tafel: “black bread”(lichtbruin brood, niks zwart), wit brood, smeerkaas, kruidenkaas, een geeluitziende substantie wat honing bleek te zijn, een hazelnootpasta iets en een bakje met brokken kaas en salami. Lera at alleen maar een bakje activia yoghurt. Ik at wat brood (wat overigens smaakte als brood dat twee weken oud was) en vervolgens vertrok ik naar school 155. Tien minuten lopen, tien minuten met de metro en zeven minuten met de bus gevolgd door vijf minuten lopen. En dan ineens sta je voor een vervallen gebouw wat dan de eliteschool moet voorstellen… hier en daar lopen wat meiden rond die eruit zien als hoertjes en op het schoolplein voetballen wat jongens. Ze doen er alles voor om er westers uit te zien, kan je nagaan hoe vertekend het beeld is!! Kleine rokjes en stiletto hakken is niet alles hier in het westen…
Eerst kregen we een welkomwoord van twee leerlingen, die een speech uit hun hoofd opdreunde, en toen kwam de headmaster naar voren. Hij heette ons van harte welkom en vertelde wat over de komende week en regels. Voor 10 uur thuis etc. Niet dat iemand zich hier aan zou houden
Vervolgens werden we in groepjes willekeurige Engels lessen ingeleid. Ik kwam terecht in een klas met 8 leerlingen van 12/13 jaar. De lerares verliet het lokaal zodra ze ons zag (huh?) en één jongen kreeg de taak met ons te “communiceren” zoals zij het verwoorden. Een schatje! Hij was heel verlegen, maar toen ik hem wat simpele vragen begon te stellen kwam hij wat losser en durfde hij ook wat meer aan mij te vragen. Echt een superleuk gesprek werd het uiteindelijk en aan het eind van de les kwam het verzoek of we alsjeblieft nog een les wouden blijven en of ze misschien met ons op de foto mochten (rode hoofdjes erbij toen ze het vroegen).
Daarna stond er op het programma dat we een bustour door de stad zouden gaan maken. Een bustour van maar liefst 7 uur…. Veels te lang!!! Na een kwartier was mijn concentratie al weg aangezien punt 1) ik naast Lera zat en haar veel te vragen had punt 2) de gids slecht Engels sprak en het luisteren daardoor heel vermoeiend werd punt 3) er alleen maar feitjes werden opgesomd wat het verhaal oninteressant maakte. Na verloop van tijd kwam ik ook echt om van de honger en de dorst. Ik had niks meegekregen aan eten, of drinken en de stop voor lunch kwam pas om 3 uur. Niet om uit te houden! Ik kan heel slecht tegen honger, begin dan te trillen en word doodmoe omdat ik een tekort suiker heb. We aten in een restautant waar ik gedwongen werd door Lera Oekraïens eten te nemen ipv brood en salade en dergelijk was ik wou eten. Brood is ongezond, daar word je ontiegelijk dik van, aldus Lera. Ze was dan ook heel erg verbaast dat ik nog dun was, omdat ik twee keer per dag brood at. Ze vroeg zelfs totaal verbaast nadat ik had verteld dat ik twee keer per dag brood at: “Mag dat wel van je ouders dan?! Dat is zo ongezond.” Hilarisch toch Mag dat wel van je ouders hehe wat een vraag
In ieder geval had ik het om 6 uur goed gehad, totaal gaar van de bustrip gingen we met een stel uiteten. De groep van Kiev was in twee delen verdeeld. Een deel wat de populaire mensen bevatten, en de andere groep met de jongere en inpopulaire mensen. Ik zat bij iemand uit de populaire gang die dan ook constant met elkaar optrokken en hierdoor was ik veel samen met andere Nederlanders die ook bij de populairegang mensen zaten ingedeeld. Na het eten gingen we door naar een (superhip) café waar we, bleek even later, waterpijp zouden gaan roken en cocktails drinken. In Kiev mag je pas vanaf je eenentwintigste alcohol drinken maar hier deden ze er kennelijk niet moeilijk over, want binnen no time was iedereen voorzien van zijn alcoholische drankje. Ik had nog nooit in mijn hele leven gerookt, laat staan aan een waterpijp gelurkt, dus het was vrij nieuw^^. Maar goed echt een kunst bleek er niet aan te zijn, een aangezien ik eigenlijk principieel tegen roken ben hield ik het na 2 trekjes weer voor gezien. De rest van de avond heb ik me vermaakt met drankjes en de dag bespreken. Het enige jammere was dat we aan het eind van de avond nog een reis van ene half uur voor de boeg hadden voordat we eenmaal thuis waren. Eenmaal thuis was ik zo moe en vol van alle indrukken dat ik direct aankondigde naar bed te gaan. Ik moest gewoon even tijd alleen hebben om mijn boek te lezen, het thuisfront te smsen etc.