Kiev deel 3

Dinsdag
Zoals maandag moest ik weer om 10 voor 7 opstaan, en uit angst voor een koude douche besloot ik me maar gewoon een beetje te wassen aan de wasbak. Wat een verschrikkelijk primitief idee van mezelf, maarja stinkend kan je niet door het leven(Kiev) gaan. Nadat we vertrokken waren van huis en de metro hadden genomen kwam ik er ineens achter dat iedereen aan de linkerkant van de roltrappen staat! De roltrappen zijn ontzettend lang en alle mensen die geen haast hebben staan gewoon aan de linkerkant, zodat alle mensen die de trappen op en af rennen aan de rechterkant een vrij pad hebben.
Deze dag hoefde we niet naar school 155, maar gingen we direct de stad in. Doodmoe (nu al ja-_-‘) hingen we op een bankje totdat de hele groep weer compleet was en de wandeling kon beginnen.
Eigenlijk vond in deze dag de verschrikkelijkste dag die ik heb meegemaakt in Kiev. De wandeling door de stad was vermoeiend (Kiev is gebouwd op een aantal heuvels) en weer had ik geen eten bij me. De lunch die beloofd was kwam pas om half 3. We werden met een busje waar de ventilatie van kapot was vervoert naar het platteland om daar ergens in een primitief, uit de 17e eeuw stammend, huis te gaan eten. Ik was door en door gekookt in het busje, verschrikkelijk chagerijnig en zo hongerig dat het stro ook wel aantrekkelijk leek. Maar nee hoor, niet eerst eten, eerst uitleg over hoe alles er vroeger op het platteland aan toe ging. Dat duurde zo ongeveer een half uur, en ik heb al mijn beleeftheid opzij gezet en ben demonstratief in het gras gezakt. Daarna mochten we nadat we onze handen hadden gewassen het huisje betreden waar de geur van…van…iets vreemds je tegemoet sloeg. Niet echt een aangename geur moet ik bekennen. We kregen soep, die ik trouwens binnen 2 minuten op had. Ook zoiets vreemds, het is daar niet gebruikelijk dat je op elkaar wacht met eten. Je valt gewoon aan, wat nu dus niet zo erg was. Na de soep kregen we een prutje, met aardappel en nog wat dingen die niet meer te identificeren waren. En als toetje een broodje met maanzaad (wat overigens drie dagen later nog tussen je tanden terug was te vinden). Na dit maal was ik weer enigsinds op de been en totaal gevuld. We keerden terug naar de stad waar we vervolgens zelf tijd hadden. Ik + 4 andere Nederlanders en Kiev meisje zouden naar het winkelcentrum gaan om daar koffie te gaan drinken en sommige wouden wat eten(waar laten ze het?) en Lera + aanhang ging naar het huis van haar vriendin. Om 7 uur zouden we meeten want we gingen naar het ballet in het operahuis!! We hadden kaartjes voor 3 euro (3 fucking euro!!! Daar kan je in Nederland net een kop koffie voor kopen) plaatsen in de mooiste zaal die ik ooit heb gezien. Het ballet was echt heel gaaf, alleen was ik zo moe dat ik bijna in slaap viel. Ook was het geblaat van S. naast me niet om aan te horen: “Ik weet zeker dat hij geen string draagt. Hij draagt niks, en geloof me, ik weet hoe een piemel eruit zien (great S. SHUT UP). Ik was na afloop alleen maar moe en chagerijnig. Ook Lera was niet te genieten, we zaten zwijgend naast elkaar in de metro. Mijn behoefte aan fruit had echt zijn hoogtepunt bereikt! Ze doen daar gewoon niet aan fruit, dat was niet in huis te vinden. Ze doen trouwens ook niet aan tanden poetsen. Heel vreemd...ik heb haar nog nooit tanden zien of horen poetsen.
Eenmaal in bed nog even snel een smsje naar vrienden en familie in Nederland sturen, voordat ik in coma viel.