Kiev deel 5

Donderdag
Vandaag stond er weer een les op het programma, nouja voor de kievgangers dan want het enige wat ik hoefde te doen was zitten en film kijken. Daarna weer wat cultuur opsnuiven in Kiev. Babiy Yar, Golden Gates, St. Sophia’s Cathedral en St. Michael’s Cathedral. Babiy Yar is een ravijn waar vele joden op de rand hebben gestaan voordat ze warden neergeschoten. Natuurlijk is dit heel erg, en natuurlijk vind ik het ook erg. Maar ik voel het niet als ik daar sta. Mensen zaten met tranen in hun ogen de omgeving op te nemen en ik mompel mee dat het erg is, maar voel het niet zo. Ik weet met mijn verstand dat het erg is, maar daar houdt het dan ook op. Precies hetzelfde had ik bij het Tsjernobyl museum. Iedereen heeft vochtige ogen behalve ikzelf. Voel ik me bijna schuldig over!
Onderwerp van het ene naar het andere kwamen we langs een supermarkt die gelijk werd ingenomen door hongerige Nederlanders. Na 5 minuten kwamen Iris en ik tevreden naar buiten met een reep chocolade(puur met sinasappel), twee pakken koekjes (van die heerlijke biscuitjes die je eeuwig door kan blijven eten), kauwgum, drinken en twee appels. Dat zou ons wel op de been houden totdat we weer te eten kregen (net hongerige dieren).
Na de culturele kloosters en dergelijke werd het tijd voor souvenir shoppen in de souvenirstraat van Kiev. Ik en Iris begaven ons lange alle kraampjes en begon fanatiek af te dingen (heerlijk dat doen ze daar dus wel, in Nederland bestaat dat amper, zonde). En zo heb ik 5 sleutelhangers matroesjka gescoord voor 15 hryvnia (ongeveer 2 euro), een echte grotere matroesjka en een heel mooie haarklip( die ik trouwens nu alweer verloren ben-_-‘echt dodelijk zonde want hij was prachtig!).
’s Avonds gingen we naar een winkelcentrum waar in het midden een schaatsbaan was!! Echt geweldig hip dus Wij gingen schaatsen voor 3 kwartier, echt de leukste avond die ik daar heb gehad. Iedereen was uitgelaten en vrolijk. Je kreeg weer energie van het bewegen en kloten op het ijs. Daarvoor wou ik nog even snel een mailtje naar huis sturen, dus werd ik naar een internetcafé gebracht. Echt een shock heb ik daar teweeg gebracht geloof ik…Alle jongens richtte hun blik ineens op en je zag ze denken: Iemand met twee X-chromosomen begeeft zich in deze spel/fantasie ruimte. Het was snikheet daar, al die computers die zoveel warmte afgaven. Ik ging achter een computer zitten en terwijl ik begon met typen van mijn mail zaten er drie jongens om mij heen die over mijn schouder mee probeerde te lezen om te kijken van welk land ik afkomstig was en in welke taal ik sprak. Natuurlijk snapte ze er geen reet van, maar ze hadden de hersenen om te begrijpen dat ik vast wel Engels zou verstaan dus begonnen ze maar Engels te praten tegen mij. Nouja praten… ze waren nogal schuchter. Af en toe een paar woordjes Engels en dan hield het weer op. Waarschijnlijk hebben ze het nu nog over mijn verschijning daar, alhoewel dat misschien te arrogant is om te denken

En als totale verrassing: we gingen WEER eten bij de Mac Donalds. Godzijdank konden Lieke, Kaj en ik ze ervan overtuigen dat iedereen lekker zelf moest gaan rondlopen en we elkaar over twee uur weer zouden meeten. Op deze manier kregen wij de kans die Italiaan te proberen die we hadden gespot. Niks teveel gezegd, het was goddelijk. Na al dat vette eten daar was een tonijnsalade echt hemels.
Ze zijn echt heel gastvrij. Maar de zin: “nee dankje, ik zit vol” willen ze niet begrijpen. Steeds weer krijg je eten op je bord. Lera kwam zelfs aanzetten met een verhaal wat Marcha haar had verteld. Marcha had ‘ontdekt’ dat als Kaj zei: nee dankje, ik zit vol. En je vervolgens toch eten opschept ze het wel gewoon eet! Lera dacht dat ook maar even bij mij uit te proberen. Goede grap…die gaat mooi niet door!!