Kiev, laatste deel

Zaterdag
Laatste ochtend en dan zou ik alweer met het vliegtuig naar huis gaan.
Het begon allemaal met ik in bed. Wakker geworden, en ik keek op mijn mobiel waarop ik meende te zien dat het 5 minuten voor de wekker afging was. Ik zet mijn wekker uit, sta op en ga lekker douchen zodat ik fris naar huis kan gaan. Vervolgens ga ik mijn tas inpakken, alle zooi erin, netjes ordenen blabla. Ondertussen merkte ik op dat het wel erg stil was, en mijn ogen vielen bijna dicht van moeheid, maarjaaaa, ik had toch al zo weinig geslapen deze hele week dat het niet eens meer opviel.
Tas ingepakt en wel wil ik naar de keuken lopen voor het ontbeit, als ik twijfelend stil blijf staan voor de deur. Waarom lijkt het alsof er niemand op is? Ik wil Lera (die in de keuken slaapt) ook niet wakker maken. Als ik nog een blik op mijn mobiel werp, zie ik dat het niet kwart over 8 is, maar kwart over 7!!! Ik ben gewoon een fucking uur te vroeg opgestaan-_-‘
GREAT
Ik ben maar een uur mijn boek gaan lezen uit verveling, tot de rest van de familie ook wakker was, en ik mijn gezicht kon vertonen.
Ontbeit: een dikke worst, een twijfelachtig niet te identificeren stuk vlees met tomatensaus erover en pasta met ketchup (Geloof me, dit eet je niet voor je lol ’s ochtends) Maar goed, ik moest toch wat eten en brood zat er kennelijk niet in. Met moeite heb ik mijn bord zo goed als leeg (de grote truc, laat altijd wat liggen dan krijg je niet meer opgeschept) en voor ik het weet dringen er 6 paar ogen in mijn lichaam die mij vertellen dat ik koekjes mag(moet) eten.
Nee dankje… ik hoef niet
“Neem nou toch!!”
Zucht….Nee dankje, ik hoef niet.
“Weet je het zeker?!”
Het begint me op mijn zenuwen te werken, ik hoef niet zeg ik toch! Aardig bedoeld of niet, het is half 9 en ik heb net een avondmaal op dus nee dankje geen koekjes nu. Dan haalt de vader maar twee flessen drank(wodka en conjac) te voorschijn + een stapel chocolade en caviaar.
“Om mee naar huis te nemen”
En een fotoboek met Lera in haar nakie volgt^^ Die ik overigens niet mee mocht nemen, alleen inzien
Haar moeder informeert of ik lunch krijg in het vliegtuig en als ze hoort dat dit het geval is besluit ze me toch maar “fatsoenlijk” eten mee te geven want het eten in vliegtuigen is niet zo goed, aldus die moeder. Wat krijg ik mee? Een rol koekjes met jam ertussen, een reep chocolade, en twee zakjes met nootjes in chocolade.
Euh over fatsoenlijke lunch gesproken…
Op het vliegveld nemen we redelijk snel afscheid. Ik bedank de ouders uitgebreid voor hun gastvrijheid en omhels Lera die ondertussen tranen in haar ogen heeft en maar blijft stamelen hoe erg ze me zal missen. Opzich had ik hier iets minder last van(tranende ogen) maar ik ga Kiev zeker missen!! Het was een geweldige ervaring en vooral door de geweldig Nederlandse groep een super geslaagde week.