Kinderen & jeuk + liefde...

Al tijden blijft het schrijfvlak leeg hier. Dagen gestaard naar dit vak om hem vervolgens onbeschreven te sluiten. Vast zit ik en blijf ik zitten terwijl ik ondertussen door loop. Ik snap werkelijk niets van mezelf. Aan de ene kant kus ik hem, zoen ik met hem en is het fijn samen en tegelijkertijd verwijt ik mezelf van alles over pijn. Ik mag hem dit niet aan doen. Ik mag hem niet gebruiken; dat wat ik niet doe maar wat voor mij wel zo voelt omdat ik zelf altijd als iets behandeld ben en niet als iemand.
Hij geeft om me, hij is lief voor me en heeft te veel voor me over. Ik kan dat niet accepteren. Ik snap het niet. Liefde op deze manier die voor mijn gevoel alleen van hem naar mij is en hem geef ik niks. Hij zegt dat hij genoeg voor me voelt om me te nemen zoals ik ben. Het is zo verdomd lastig.

Dat wat mij zo laat denken zijn de kleine kindjes. Ik krijg steeds meer met ze te maken.
Op mijn sport, op school, op mijn stageplek, in de straat. Allemaal lieve kleine jongens en meisjes en het steekt. Het doet zo'n pijn. Ik kan het niet niet zien als een kindje zijn of haar ondergoed beter laat zitten of tussen zijn benen krapt. Absurt gewoon. Ik verdenk hem of haar, eigenlijk haar, er standaard van misbruikt te worden. Zo jong. Ik denk dat ik gek word en dat ik dit zo moet leren negeren terwijl ik niet weet of ik dat wil dan wel moet. Wat als er echt iets gaande is? ... Krankzinnig zijn deze gedachtes als je voor een groep staat, ik moet ze niet door mijn hoofd heen laten schieten maar negeren kan niet.



Er is nog zoveel onbeschreven en dat zal er altijd blijven maar sommige momenten en situaties zorgen voor een onwijze onrust omdat ik dat nog nooit heb neer durven zetten. Een half uur geleden stond ik onder de douche en ik werd half gek. Woorden en beelden. Zo dichtbij en zo echt. Jaren geleden, ik denk dat ik een jaar of 10 was. Misschien net 11 of 12. Het is apart dat ik niet exact weet hoe oud ik was. Verdrongen heet dat.. Ik zou het misschien ooit terug kunnen halen maar eigenlijk doet het er niet toe. De flashback zo helder, het was kut en behoorlijk eng.

Moe was ik al, maar na zo iets.. totaal gesloopt.

...

Was ik maar gewoon echt een onbezorgde truthola en zag ik maar niet overal spoken wanneer een kindje gewoon even jeuk heeft op een plekje dat bij mij zoveel meer betekent dan de uitgang van een urinebuis.