Kinderziekte

Wederom vroeg wakker vandaag maar in plaats van te blijven liggen, ga ik een kwartiertje fietsen op de hometrainer. De hond is overigens nog niet helemaal beter. Hij maakte mij vannacht wakker met zijn gedraai en omdat hij naast het bed op een kussen slaapt, hoor je dat goed….

Omdat ik weet dat ik vandaag ga sporten, sta ik mezelf roerei met brood als ontbijt toe…

Met mijn liftster heb ik het vandaag over muziek. Ze heeft een bepaald nummer van de ‘Red Hot Chili Peppers’ in haar hoofd maar weet de titel niet. Terwijl ze het refrein zingt vraagt ze aan mij of ik het weet. Het klinkt erg bekend en ik weet dat het ongeveer rond de zelfde tijd een hit was als het ‘Californication’ album. Na wat heen en weer gepraat weten we het nu alle twee niet maar heb ik nu ook dat liedje in mijn hoofd. Omdat haar vader aan de deur stond toen ze naar buiten kwam, word ik eraan herinnerd te vragen hoe het eigenlijk met hem is. Hij is klaar met de chemo maar heeft nu nog twee weken een katheder. Als die eruit komt, zal er opnieuw een echo gemaakt worden en dan weten ze pas echt wat….

Het is vandaag mijn beurt om op het werk de nacht processen te controleren. Alles is weer eens goed gegaan. Om het uit mijn hoofd te krijgen zoek ik op Internet nog even dat nummer van de ‘Red Hot Chili Peppers’op, het blijkt ‘Otherside’ te zijn. Dan heb ik nog een korte vergadering met de projectgroep over de conversie van begin november. Na deze vergadering kom ik erachter dat het e-mail systeem al twee dagen niet goed werkt. Dus blijkbaar nog een kinderziekte van de nieuwe beveiligings methode. Ik ben de rest van de dag kwijt om het spul weer aan de praat te krijgen…

We zijn beide moe na deze werkdag. Mijn liftster heeft allerlei vervelende, repeterende, karweitjes moeten doen vandaag. Daardoor schot de dag absoluut niet op. Gelukkig ging mijn dag wel snel maar al dat gepuzzel vergt toch het nodige van een mens. Ik vind dat trouwens wel de krenten in de pap, ik vind het heerlijk om zo’n probleem geheel op eigen kracht op te lossen. Zij heeft een beetje de pest aan het soort werk dat zij heeft moeten doen. Als haar na het eerste half jaar uitzendwerk geen ander functie wordt aangeboden is ze weg, vertelt ze. Dan maar werkeloos. Dat is een keuze vrijheid welke ze nu nog kan nemen, zo vertel ik, ze heeft namelijk nog geen vaste lasten. Voor mij vind ze het niet gezellig dat ze zo zit te klagen over het werk en beloofd dit niet meer te doen. Ik plaag haar een beetje en zeg op een beetje een dramatische toon dat ze haar hart maar moet luchten als ze daar behoefte aan heeft…

Eenmaal thuis gekomen eet ik groetensoep met een boterham. Daarna drink ik mijn koffie op en laat de hond uit voor ik aan de stukjes voor dit dagboek begin. Als ik hier mee klaar ben ga ik nog een uur op de hometrainer…

14 oktober 2003