Klein

Ik zit nu midden in het proces om een nieuw iemand aan te nemen en merk weer hoe klein ik me hierin voel. Mijn vertrouwen en onbevangenheid die ik eerst had in het aannemen van nieuwe mensen is er wel vanaf, na twee nare ervaringen. Ik merk dat ik hierin ontzettend ben gegroeid de afgelopen tijd. Als 25 jarige snap ik nu een beetje iets van de CAO, pensioenregeling, salarisschalen, salarissoftware en allemaal belastingdingen en heb ik redelijk wat goed geregeld. Maar ik voel me nu weer zo klein en het voelt alsof ik het niet goed geregeld heb. Die druk voel ik en dat doet me wankelen.

Gister had ik een goed sollicitatiegesprek met iemand. Ik voel mijn eigen onzekerheid, maar die sollicitante voelt opzich goed. En dan komt er vandaag weer een mail waarin haar salaris verwachting staat en die is veeeel hoger dan ik had verwacht vanuit eerdere mails en het gesprek. Dan zakt de moed me weer in de schoenen. Wat the fuck moet ik hiermee? Ga ik iemand die een oplossing voor het capaciteitsprobleem kan bieden mislopen door zoiets? Hoeveel scheelt het dan? Kan ik waarmaken wat ze nu gewend is? Wil ik dat? Ik heb het idee dat ik alleen maar minder ben gaan verdienen de afgelopen tijd en dan moet ik er weer op inleveren? Grote zucht, ik wil gewoon groeien en het stabieler hebben...... Ik wil van dat ontwrichte, kleine gevoel af. Maar hey, ik ben ook nog maar 25 en ik weet echt niet alles. Mag ik alsjeblieft gewoon weer in een coconnetje waarin ik klein mag zijn en even zorgeloos mag zijn en dat het gewoon even veilig is? Ik ben gewoon bang. Overmorgen ga ik weer naar die coach toe, hopelijk helpt dat me weer een stukje verder.