kooltuin

nou jippie yahoohee. Gisteravond naar de kool. Dat ik aankwam was alleen pimmetje er. Het was toen kwart voor 10 (ik miste 1 bus en moest nog pinnen). Meteen ging mijn telefoon af. Ik wist dat het het thuisfront was om te melden dat ik naar huis moest omdat mn kind aan het meuten was. Anderhalf uur en 15 telefontjes later nam ik toch maar om. Mischien was Thalia dit keer echt aan het huilen..want tja..15 telefoontjes zijn wel veel. Net toen ik de wc uit liep (ja beste plek om te bellen) kwamen eindelijk Chris en bloem binnen. Ik had thuis gezegt dat k eerst nog mn biertje opdronk en dan de bus nam. dus ik had nog een half uurtje . nou toen voelde ik me kut..
Ik was jaloers op iedereen die daar aanwezig was, omdat geen van allen weet hoe het is om elke keer dit mee te maken. IK weet dat Thalia niet overstuur was,gewoon een beetje dwars..maar toch weigerde ze er ook maar iets aan te doen.
Toen we terug naar de bushalte liepen, bleek dat ik de laatste bus gemist had. Ik heb die avond meer geld uit gegeven voor een taxi dan aan drank.
Ik kwam thuis en wat bleek? Dat lieve kind lag bij mijn moeder op schoot ze slapen! Ik was zo kwaad! Ik heb thalia over gepakt en we zijn meteen naar boven gegaan. ik heb haar in bed gelegt en ben ook naar bed gegaan.

Ze snappen niet wat ze me aandoen. Ik vraag echt niet veel. Ze hoeven nooit p te passen, de laatste keer was het 1 uurtje. En dan kom ik thuis en zit ik weer in de zelfde situatie.
Mijn vader wil graag dat ik weer een vriend krijg of anders bij mijn ex terug ga. (Ja hallo, ik zou dat 1e ook wel willen hoor) Maar hij snapt niet dat je die niet vindt in je eigen huis.

Ik snap niet waarom ik het nog probeer. Elke keer dat ik probeer een avondje met vrienden wil doorbrengen, kom ik er nog slechter vandaan als daarvoor. ik voel me gebroken.

Ik heb het idee dat dit mijn leven is voor altijd.
over 20 jaar ben ik oud, en zit nog steeds hier.