Kwijt
Sinds ik van de middelbare school af ben en gestopt ben met hockeyen, is het contact met veel mensen verwaterd. Niet dat ik dit bewust heb gedaan, met sommigen heb ik nog lang geprobeerd zo goed mogelijk contact te houden. Is het raar dat contact verwaterd als je elkaar minder ziet dan eerst? Ik denk het niet, als je het allebei echt wilt, is het mogelijk elkaar te blijven zien. Maar hoe vaak horen we nou van elkaar "we moeten echt weer eens afspreken" of "ik bel je nog wel"?
In de realiteit is het zo dat je je allebei met je eigen leven bezig gaat houden, er is niets meer wat je met elkaar verbind als een studie of een sport. Als je je eigen weg gaat, ontmoet je andere mensen.
Nu ik fulltime aan het werk ben, omdat ik over een paar maanden ga reizen, heb ik nauwelijks tijd om afspraakjes te maken met mensen. Met sommigen kan ik dat wel, omdat ze begrijpen dat druk zijn vervelend is en omdat ze zelf ook druk zijn met een nieuwe studie. Zoals met Rosa, met haar kan ik werken niet gesproken hebben en alsnog makkelijk een afspraak maken als een van ons belt. Maar veel mensen vergeten je, ze hebben hun eigen leven.
Eerst had ik zoveel kennissen, vrienden en bezigheden. Nu heb ik slechts nog een handjevol vrienden die ik af en toe eens zie. Ik ga niet meer veel uit en ik voel me eenzaam. Ik onderneem zo veel mogelijk actie als mogelijk is, maar met een fulltime baan is dat erg moeilijk, vooral als je vrienden zelf ook fulltime werken of studeren.
De vrienden die ik nog zie zijn gelukkig wel echte vrienden en geen kennissen... Maar het is ook zo leuk om gewoon even met die ene kennis te praten op een borrel of via via iets horen over een verre vriend!
In de realiteit is het zo dat je je allebei met je eigen leven bezig gaat houden, er is niets meer wat je met elkaar verbind als een studie of een sport. Als je je eigen weg gaat, ontmoet je andere mensen.
Nu ik fulltime aan het werk ben, omdat ik over een paar maanden ga reizen, heb ik nauwelijks tijd om afspraakjes te maken met mensen. Met sommigen kan ik dat wel, omdat ze begrijpen dat druk zijn vervelend is en omdat ze zelf ook druk zijn met een nieuwe studie. Zoals met Rosa, met haar kan ik werken niet gesproken hebben en alsnog makkelijk een afspraak maken als een van ons belt. Maar veel mensen vergeten je, ze hebben hun eigen leven.
Eerst had ik zoveel kennissen, vrienden en bezigheden. Nu heb ik slechts nog een handjevol vrienden die ik af en toe eens zie. Ik ga niet meer veel uit en ik voel me eenzaam. Ik onderneem zo veel mogelijk actie als mogelijk is, maar met een fulltime baan is dat erg moeilijk, vooral als je vrienden zelf ook fulltime werken of studeren.
De vrienden die ik nog zie zijn gelukkig wel echte vrienden en geen kennissen... Maar het is ook zo leuk om gewoon even met die ene kennis te praten op een borrel of via via iets horen over een verre vriend!
04 okt 2009
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 okt 2009 Kwijt