Laat me toch zijn
Kennelijk mag ik nooit zijn
wie ik misschien wel ben
want er wordt met mij af-
gerekend. Koud en zonder
enig gevoel val ik dan weder-
om diep, dieper, diepst.
"Laat me toch zijn" roep ik
dan tijdens mijn val. En dus
val ik wederom diep, dieper
diepst. Ik kan het zelf dan
ook niet, want ik weet al lang
niet meer wie ik ben, wat ik
ben, waarom ik wat ben.
Altijd maar weer een product
van mijn eigen woorden, want
ik schrijf niet wat ik ben maar
ben wat ik schrijf. En ach, dan
kan ik beter toch maar blijven
wat ik nu ben. Leeg, leger, leegst.
10 nov 2008 - bewerkt op 10 nov 2008
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 14 okt 2008 Het breken
- O 13 okt 2008 Perron van leegte ( 1 )
- O 13 okt 2008 Bestaan
- O 12 okt 2008 Brief aan de liefde!! ( 3 )
- O 12 okt 2008 't verraad van de liefde ( 3 )
- O 11 okt 2008 hete adem
- O 11 okt 2008 menselijk
- O 11 okt 2008 hartslag ( 1 )