lalalalalalalaliefde

*Toen ik hem voor het eerst zag, begonnen mijn knieën te knikken,
Mijn handen begonnen te zweten en ik begon te stotteren.
Ik begon spontaan te blozen en mijn adem stokte in mijn keel.
Dit is hoe liefde hoort te zijn, dacht ik.
Niets is minder waar.
Maar wat is liefde dan precies?
Je elke dag vrolijk voelen, kriebels in je buik?
Dag en nacht bij hem willen zijn?
Of is het meer?
Zoals alles met elkaar willen delen?
Met elkaar praten tot diep in de nacht?
Ruzie maken gewoon om het daarna goed te kunnen maken?
Ik ben er nog steeds niet uit.

*Mijn vorige liefdes waren goed.
Maar deze liefde slaat alles.
Dit is niet alleen maar blij zijn, maar ook mezelf zijn bij hem.
Lol hebben en ruzie maken.
Kriebels in mijn buik, dag en nacht bij hem willen zijn.
Ik wil met hem alles delen, mijn diepste geheimen.
Mijn grootste tekortkomingen.
Mijn dingen die ik heb bereikt.

Mijn vorige liefdes wilde ik vertellen dat ik van hen hield.
Meteen vanaf de eerste dag.
Deze liefde is nog niet houden van.
Ik vind hem lief, ik ben verliefd.
Nog steeds, en dit zal zo blijven.

*Iedere liefde zei: ik blijf bij je tot het einde.
Iedere liefde zei: voor altijd, schat.
En ik geloofde ze.
Maar hij zegt het niet.
En ik geloof dat het toch zo is.
Hij zegt niet ‘ik hou van jou’
Hij zegt niet ‘ ik blijf bij je voor altijd’
Nee, hij laat het merken.
Door de dingen die hij doet.
Door zijn ogen te laten spreken.

Ik zie dingen anders sinds ik hem ken.
Mijn leven is totaal veranderd.
Hij is een stabiele factor in mijn leven.
Ik snap het niet.
Voor hem, mijn leven was een puinhoop.
Maar hoe kan een persoon het helemaal beter maken.
Wat gek, maar toch, hij doet het.

*Soms zet ik alles even stop,
Om gewoon maar even aan hem te denken.
Dan ben ik bezig met school, of ik kijk tv. Ik zet het stil.
De gedachte aan hem maakt het allemaal beter.
Mijn leven kleurt met hem erin.

Soms snap ik niet waarom hij voor mij heeft gekozen.
Als ik naar hem kijk denk ik dat het allemaal anders had kunnen zijn
Dat ik hem nooit zou ontmoet hebben, hem had laten gaan.
Hoe zou mijn leven er dan nu uitzien?
Ik denk, grijs en levenloos.

Ik voel me goed, ik voel me goed.
Deze zin blijft door mijn hoofd spoken.
Zo voel ik me ook echt.
Zo laat hij me voelen.

Ik dacht in het begin, dit kan geen liefde zijn.
Zo word het alleen maar vertelt in verhaaltjes en sprookjes.
Maar mijn leven met hem, is een sprookje.

Ja, mijn grote liefde.
Ik heb hem gevonden
En ik laat hem echt niet meer gaan!!