lang verhaal..alles op een rijtje

okeej ik ga even voor mezelf alles op een rijtje zetten..okeej..ook een beetje voor jullie, anders schreef ik het wel in mn prive..

problemen met A. hij christelijk en ik uhm..ik weet niet wat ik ben..het is iig fout en slecht volgens hem en zijn familie..
moet ik daar naar luisteren
ik weet het niet..het doet me wel pijn
en maar praten en praten
een oplossing vinden, maar eigelijk is die er al, ik moet veranderen, maar ben ik dan nog de persoon die hij leuk vind, die k zelf wil zijn
ik dnek het niet, als ik God moet gaan geloven,ik weet niet eens of ik dat kan...ik denk het wel, diep van binnen he ik altijd in God gelooft, maar op zo'n manier als hem..nee
ik kan mijn leven niet aanhem geven, tenminste niet wat e nog an over is, niet wat ik er zelf van wil houden
kan hij dat wel van me vragen, mn hele leven te veranderenom bij hem te zijn, iets in me zegt van niet
maar ik wil hem ook niet kwijt, zal ik vrienden met hem kunen zijn, zonder meer voor hemte voelen en elke dag de pijn te voelen..
ik weet het, er is maar 1 manier om daar achter te komen, het proberen en overleven...
ik weet niet een sof ik hem nog leuk vind..heb hem nu anderhalve week niet gezie,wel veel geproken,maar ik weet niet meer wat ik voel, ik mis hem, maar vrienden kan je ook missen,ik wil hem omhelzenmaar vrienden omhels ik ook..
en weer is er maar 1 manier om er achter te komen, wachten tot ik hem weer zie en kijken hoe ik me voel op dat moment...mar dan nog, zal het veel uitmaken wat ik voel..
ik mag niets met hem..niet van hem en niet van zijn ouders, die helemaal nix weten van dit alles, ik mag niets voor hem voelen van hem, maar dat doet hij doet ook, moet ik hem verbieden iets voor mij te voelen net als hij dat doet bij mij...hij voelt zich kut zegt ie, maar is dat wel zo, het gaat steeds meer lijken op iets anders..ik weet niet wat...maar iets anders
hij wil dat ik hem niet leuk meer vind, maar blijft vertellen hoe leuk hij mij vind, dat ie van me houd en dat hij het niet meer weet, hij is degene die moeilijk doet, zou hij dan ook niet degene moeten zijn die mij niet meer leuk mag vinden, het zou voor hem ook makkelijker moeten zijn, omdat het fout en slecht is, je kan moeilijk ietsmet de duivel beginnen toch...
dus vragat hij van mij,het wicca weg te leggen en in God te gaan geloven, wicca kan ik vergeten, was meer een interesse, maar in God geloven, meer dan ik nu al doe..dat kan ik denk ik niet, dus zet ik hem voor de keuze, of zoals ik nu ben zonder wicca, of helemaal niet en dan zeg ik oowk nu doei, maar dat vond ik weer lullig...we moeten praten...veel praten

en dan heb je een verschrikkelijk goeie vriend waar je al 3 jaar meer voor voelt, maar dat heb moeten verdringen omdat hij drie jaar jonger is en dat gaat niet..dat is teveel..we weten allebei wat we voor elkaar voelen..en dat is veel..hij heeft een vriendin die vet jaloers is en ik mag niet veel met hem omgaan...nu wel weer wat meer, maar het was echt erg...en dan kom je elkaar tegen, omhelzen, en dan heel per ongeluk een zoen..een snelle korte zoen,maar het was een zoen,allebei net doen of er nix is gebeurd en verder met het leven, als zijn vriendin het wit..dat zou fout gaan, het is ook een goede vriendin van mij..dus dat zou echt niet goed zijn..
maar ondertussen krijg ik het niet uit mn hoofd..hoelang zal het nog uren voor zo'n relatie wel mogelijk is?? zal het ooit gaan lukken om samen te zijn..ik hoop het zo..

ben nu aan het logeren bij een vriendin voor twee weken..harstikke gezellig, er is alleen 1 probleem, ik wil niet eer naar huis, en dan ook echt niet meer...dan krijgen we weer gezeur, ze behandelen me onvolwassen, zodat ik ook zo terug ga doen en dan hebben we weer rusie omdat ik iets niet heb gedaan...als ze me nu eens volwasse zouden behandelen, zou ik alles gewoon doen, zo erg vind ik het niet om wat dingetjes in huis te doen,om mee te helpen..maar dat snappen ze niet..ze denken dat ik lui ben..dat ik zo doe om ze tot last te zijn..maar dat is niet zo..ik hou echt van ze, maar niet zoals ze nu doen..net als mn moeder die zich met alles bemoeit in mn leven..al ik een vriend heb hoort ze het wel..als ik dod ga hort ze het ook wel..maar nee, ze moet en zal alles weten voordat ik het zelf weet.en als ik er wat van zeg, ben ik een ondankbaar en hulpeloos kind..ze vertellen me de hele dag dat ik nix kan,dat ik slecht in dat ben en in dat..lekker voor me zelfvertrouwen..o nee wacht dat heb ik al niet meer...

en school een nog groter probleem, heb je niet veel vrienden,blijf je zitten, iedereen kwijt...en kom je bij mensen in de klas waar je altijd ruzie mee hebt en waar je echt niet mee op kan schieten, waarom nou?? hoe moet ik een jaar gaan overleven warain ik alle smoet herhalen, waarin ik de helft van het jar nix hoef te doen, omdat ik alles al ingeleverd heb..wat ga je dan doen..je vervelen, nadenken, en dus depri worden...leuk hoor, daar zit ik echt op te wachten...

en dit alles maakt dat je je zo verschrikkelijk kut en ongewild voelt...A. zegt dat God je leven beslist..wat je moet doen en hoe je je gedraagt, waarom doet hij mij dit aan dan...wat heb ik hem ooit aangedaan..dat zijn vragen die heel vaak door mijn hoofd heen vliegen de laatste tijd..eigelijk te vaak...zal Hij het nou echt bedoeld hebben om mijn zo'n kutleven te geven, waarin ik probeer te ontkennen dat het fout gaat, waarin ik probeer de leuke kanten van het leven te zien, waarin ik probeer zo min mogelijk uitgelachen te worden, zo min mogelijk probeer na te denken...dat kan tog haast niet..ikdacht dat Hij om zn creaties gaf, ze het beste wou geven,merk ik niet veel van..en dan denk ikdat het wel aan de puberteit zal liggen..dat het overgaa..dat het allemaal wel mee valt..maar het valt niet mee en het gaat niet over..het is erg!!maardat zie ik niet in..ik zie het als iets waarin ik me aanstel, wat fout is..iets wat ik zelf bedenk en wat niet zo is..een roep om aandacht..mar ik begin te begrijpen dat dat niet zo is..dat dit mijn leven is en dat het echt erg is..dat ik iets moet veranderen..maar wat??