Lara Lost in A'Dam - part 3

Daar sta ik dan het is 3 uur geweest. Dan nog maar eens de grachten aflopen. Erik-Jan van 538 belt me nog even om te vragen hoe het nu gaat. Nou ja nog steeds mijn auto kwijt maar als het goed is kom ik wel thuis. Ik sjok nog wat door de straten en hoor dan mijn naam zeggen met een beetje een buitenlands accent.

”Rida ?” Vraag ik aan de Marokkaanse jongen die iets verder op aan komt lopen. “Hey Hallo Lara wat doe jij hier?” Ja hoe ga ik dat uitleggen? Ik doe een poging Rida zo duidelijk mogelijk uit te leggen wat er is gebeurt. (Rida ken ik van feesten, Lieve Marokkaanse jongen die met probleem Marokkanen werkt om ze weer op het rechte pad te krijgen. Goed en we hebben wel eens geneukt) Rida snapt mijn verhaal niet helemaal maar stelt voor mij te helpen met zoeken. Ontzettend lief van hem, hij vraagt ook wat ik van plan ben als we mijn auto niet kunnen vinden. Ik weet het niet? Waarschijnlijk met de trein naar huis en morgen overdag met iemand naar A’dam om mijn auto te gaan zoeken, waarschijnlijk zal hij dan wel weggesleept zijn door de politie. Hoef ik hem niet meer te zoeken.

Dan gaat mijn telefoon, Frank de taxichauffeur die me wel wilde helpen. Hij was klaar met werken en kon met een half uurtje in A’dam zijn om me te komen helpen zoeken, en anders me naar huis te brengen. Dit klinkt absoluut als muziek in mijn oren. Aangezien Rida geen auto heeft en me eigenlijk ook niet veel verder kan helpen. Spreken we af dat zodra Frank belt dat hij weg gaat, anders komt het misschien zo raar over. Want voor frank ben ik het meisje wat alleen verdwaald is in A’dam en als ik dan aankom met een ‘vriend/kennis’ die ik toevallig tegen kwam.

Zo’n 3 kwartier later belt frank dat hij op de keizergracht is, ik sta zelf op dat moment op de prinsengracht. Ik neem even afscheid van Rida en iets later komt Frank me halen. Een zwarte volkswagen golf stopt en er stapt een wel oké uit ziende kerel uit. Ik schat hem tussen de 25 en 30 jaar. Vrolijk koppie, ja ziet er echt uit als een gezellige Amsterdammer. Ik vertel in het kort het hele verhaal nog eens, hij verteld dat zijn collega naar 538 belde om te zeggen dat ze me wel ff naar Hilversum wilde brengen maar dat ging om een grap omdat ze nog allebei aan het werk waren. (flauw heren) maar goed Frank voelde zicht schuldig en wilde me alsnog helpen.

Ik stap bij hem in de auto en we beginnen voor de zoveelste keer de grachten af te rijden. We kletsen over van alles en nog wat, vooral over zijn vriendin en dat hij pas samenwoonde, en dat ik geen bang typ was omdat ik zomaar bij een vreemde in stapte. (alles beter dan nog langer op mijn hakken die grachten af te lopen) Dan begint hij te vragen wat ik me allemaal nog herinner… veel verder dan 100% zeker weten dat het de Keizergracht was doe ik niet… Dus we rijden de gracht nog maar eens af en dan komen we bij een klein bochtje waar VOOR je meteen een brug over kan om naar de andere kant te gaan. “Ben je hier al in geweest?” Ik weet het niet meer, maar voor Franks gevoel moeten we er even inrijden.

WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH
Ik denk dat ik gek word! Daar staat mijn MINI!!! Tig keer hebben we die keizergracht gezien, en voor mijn gevoel staat hij daar gewoon opeens weer. Zo vreemd, en ik ben zo blij dat hij er nog staat! Frank en ik roken nog even een sigaretje, hij stelt voor om bij hem thuis nog even een jointje te roken… maar ik bedank hem en zeg dat ik liever ga slapen. Dat begrijpt hij wel… Hij legt de weg nog even uit en ik wil aanrijden. Dan draai ik mijn raam even open. “Je hebt mijn nummer dus SMS even je adres of zo dan stuur ik een bosje bloemen voor je vriendinnetje omdat ik je de hele nacht bezig gehouden heb. “Nee dat is nergens voor nodig”

Eindelijk weer op weg in mijn Mini… Nog geen 10 minuutjes later krijg ik een SMS (van een nummer dat me even niet bekend voor komt) – Een tongzoen zou wel lekker geweest zijn -


Wordt vervolgd….