Leerplichtambtenaar!
Best een flinke titel voor iemand die niet veel meer doet dan een doorsnee leraar. Zitten, zeuren over te laat komen of afwezig zijn en vooral altijd denken gelijk te hebben. Het enige wat ze niet kunnen is iemand eruit sturen zodra diegene een discussie begint. Je raad het al, Joint is vandaag op bezoek geweest bij de leerplichtambtenaar.
Het begon allemaal vanmorgen vroeg, een uurtje of half 8. Mijn wekker ging af en terwijl ik cold play hoor zingen ‘I used to ruuuuule the world’ probeer ik te kiezen tussen nog een keer omdraaien, of een sprintje door de kou naar een warme douche te maken. Ik besluit het eerste te doen, maar draai de verkeerde kant op. Heerlijk, zo’n maandag morgen. In een vloeiende beweging –voor zover er op maandag morgen ook maar IETS vloeiend gaat- zet ik mijn ‘ik draai me nog een keer om’ om in een sprintje naar de douche, keuze nummero 2 dus. Eenmaal in de badkamer overvalt de kou me pas echt, aangezien het badkamerraam kapot is. Dat wil zeggen, het kan niet meer dicht. Ik draai snel de warme kraan helemaal open, de koude een klein beetje en stap onder de velen stralen water. Wat een heerlijk gevoel. Wat een heerlijk… kut! Ik sta alweer 25 minuten onder de douche. Rap droog ik me af, gooi een goedje door mijn haar, kleed me haastig aan, drink wat koffie en eet wat brood, doe mijn trui goed –had deze in de haast achterstevoren aangetrokken- en spring op de fiets…. Vervolgens stap ik weer van de fiets af, maak de deur open, rij mijn fiets naar buiten en stap er nogmaals op.
5 hele minuten te laat kom ik aan bij het lokaal. De deur is dicht. Nog voordat ik hem open tracht te maken laat een klasgenoot mij weten dat ik er toch niet inkom. De leraar had iedereen die ook maar lichtelijk te laat was de deur gewezen. Kennelijk dacht ‘ie dat ze niet wisten dat ze er net doorheen gelopen waren. Iedereen die te laat was werd verzocht naar de aula te gaan. Daar stond het afdelingshoofd (en de rest van haar lichaam ook) op ons te wachten. Met een triomfantelijke blik op haar gezicht wenkte ze iedereen binnen te komen. We snapten niet helemaal wat er aan de hand was. Iedereen was suf en duf. Het was immers maandag morgen. Toen eenmaal het woord ‘leerplichtambtenaar’ was gevallen, bleef het een tijdje op de grond liggen. Sommige mensen raakten lichtelijk in paniek, andere begonnen spontaan het ‘ziekte ABC’ op te zeggen met ‘…leerplichtambtenaar’ of ‘….school’ erachteraan.
Een voor een mochten we op gesprek bij Mvr. De leerplichtambtenaar. Ik had geen haast, het was lekker warm in de ruimte waar we zaten. Een voor een werden mensen opgehaald die vervolgens niet terug kwamen. Even was ik bang dat de ‘leerplichtambtenaar’ een code woord was voor ‘vuurpeloton’ maar toen er na een tijdje weer bekende gezichten opdoken, stelde ik mezelf gerust. Na anderhalf uur wachten was ik dan eindelijk aan de beurt. Mijn beurt voor een gesprekje met deze mevrouw die van zeiken haar beroep heeft weten te maken. (Bravo, kennelijk zijn er nog mensen die van hun hobby hun beroep maken)
Ze vroeg mijn naam en klas, vervolgens zocht de een lijst 3 keer door. Ze vond mijn naam niet, dacht dat ik nog niet door had en zei: ‘Je naam staat er niet op. Dat is gunstig.’ Ik knikte met mijn hoofd en antwoordde: ‘Ik ben ook nooit te laat, tenminste, bijna nooit’ ‘Waarom was je vanmorgen dan te laat?’ ‘maaaandag’ antwoordde ik. Door een beetje extra nadruk op de ‘a’ te leggen klonk het als het geblaat van een schaap. Ze ging er verder niet op in. Vervolgens vroeg ze mijn leeftijd. ‘Achttien’ zei ik. ‘Ik heb ook al een diploma, dus ik ben helemaal niet meer leerplichtig’ ‘Aha, nou, dan kan je wel weer gaan denk ik. Ik zal nog even een briefje voor je docent maken.’. Toen ze mij de hand schudde vroeg ik aan haar: ‘Als ik het nou even samenvat, deze morgen. En ik bedoel dit niet aanvallend, maar denk even mee. Ik kom 5 minuten te laat. Vervolgens moet ik naar de aula, waardoor ik de rest van de les mis. Daarna blijkt dat ik nog een les moet missen, omdat het hier allemaal niet zo snel gaat. Ik heb dus 2 uur gemist, om uw hand te schudden. Is het niet uw taak om ervoor te zorgen dat ik wél naar de les ga?’ kennelijk had ze hier niet op terug. Ze antwoordde met: ‘Tot nooit meer ziens.’
Toch vind ik het vreemd. Het enige wat je hoeft te doen is zeiken over te laat komen en afwezig zijn, doe je het nog niet goed. Ach, het zal allemaal wel. Rare school heb ik.
Cheers,
Joint.
Het begon allemaal vanmorgen vroeg, een uurtje of half 8. Mijn wekker ging af en terwijl ik cold play hoor zingen ‘I used to ruuuuule the world’ probeer ik te kiezen tussen nog een keer omdraaien, of een sprintje door de kou naar een warme douche te maken. Ik besluit het eerste te doen, maar draai de verkeerde kant op. Heerlijk, zo’n maandag morgen. In een vloeiende beweging –voor zover er op maandag morgen ook maar IETS vloeiend gaat- zet ik mijn ‘ik draai me nog een keer om’ om in een sprintje naar de douche, keuze nummero 2 dus. Eenmaal in de badkamer overvalt de kou me pas echt, aangezien het badkamerraam kapot is. Dat wil zeggen, het kan niet meer dicht. Ik draai snel de warme kraan helemaal open, de koude een klein beetje en stap onder de velen stralen water. Wat een heerlijk gevoel. Wat een heerlijk… kut! Ik sta alweer 25 minuten onder de douche. Rap droog ik me af, gooi een goedje door mijn haar, kleed me haastig aan, drink wat koffie en eet wat brood, doe mijn trui goed –had deze in de haast achterstevoren aangetrokken- en spring op de fiets…. Vervolgens stap ik weer van de fiets af, maak de deur open, rij mijn fiets naar buiten en stap er nogmaals op.
5 hele minuten te laat kom ik aan bij het lokaal. De deur is dicht. Nog voordat ik hem open tracht te maken laat een klasgenoot mij weten dat ik er toch niet inkom. De leraar had iedereen die ook maar lichtelijk te laat was de deur gewezen. Kennelijk dacht ‘ie dat ze niet wisten dat ze er net doorheen gelopen waren. Iedereen die te laat was werd verzocht naar de aula te gaan. Daar stond het afdelingshoofd (en de rest van haar lichaam ook) op ons te wachten. Met een triomfantelijke blik op haar gezicht wenkte ze iedereen binnen te komen. We snapten niet helemaal wat er aan de hand was. Iedereen was suf en duf. Het was immers maandag morgen. Toen eenmaal het woord ‘leerplichtambtenaar’ was gevallen, bleef het een tijdje op de grond liggen. Sommige mensen raakten lichtelijk in paniek, andere begonnen spontaan het ‘ziekte ABC’ op te zeggen met ‘…leerplichtambtenaar’ of ‘….school’ erachteraan.
Een voor een mochten we op gesprek bij Mvr. De leerplichtambtenaar. Ik had geen haast, het was lekker warm in de ruimte waar we zaten. Een voor een werden mensen opgehaald die vervolgens niet terug kwamen. Even was ik bang dat de ‘leerplichtambtenaar’ een code woord was voor ‘vuurpeloton’ maar toen er na een tijdje weer bekende gezichten opdoken, stelde ik mezelf gerust. Na anderhalf uur wachten was ik dan eindelijk aan de beurt. Mijn beurt voor een gesprekje met deze mevrouw die van zeiken haar beroep heeft weten te maken. (Bravo, kennelijk zijn er nog mensen die van hun hobby hun beroep maken)
Ze vroeg mijn naam en klas, vervolgens zocht de een lijst 3 keer door. Ze vond mijn naam niet, dacht dat ik nog niet door had en zei: ‘Je naam staat er niet op. Dat is gunstig.’ Ik knikte met mijn hoofd en antwoordde: ‘Ik ben ook nooit te laat, tenminste, bijna nooit’ ‘Waarom was je vanmorgen dan te laat?’ ‘maaaandag’ antwoordde ik. Door een beetje extra nadruk op de ‘a’ te leggen klonk het als het geblaat van een schaap. Ze ging er verder niet op in. Vervolgens vroeg ze mijn leeftijd. ‘Achttien’ zei ik. ‘Ik heb ook al een diploma, dus ik ben helemaal niet meer leerplichtig’ ‘Aha, nou, dan kan je wel weer gaan denk ik. Ik zal nog even een briefje voor je docent maken.’. Toen ze mij de hand schudde vroeg ik aan haar: ‘Als ik het nou even samenvat, deze morgen. En ik bedoel dit niet aanvallend, maar denk even mee. Ik kom 5 minuten te laat. Vervolgens moet ik naar de aula, waardoor ik de rest van de les mis. Daarna blijkt dat ik nog een les moet missen, omdat het hier allemaal niet zo snel gaat. Ik heb dus 2 uur gemist, om uw hand te schudden. Is het niet uw taak om ervoor te zorgen dat ik wél naar de les ga?’ kennelijk had ze hier niet op terug. Ze antwoordde met: ‘Tot nooit meer ziens.’
Toch vind ik het vreemd. Het enige wat je hoeft te doen is zeiken over te laat komen en afwezig zijn, doe je het nog niet goed. Ach, het zal allemaal wel. Rare school heb ik.
Cheers,
Joint.
02 feb 2009 - bewerkt op 02 feb 2009
- meld ongepast verhaal
-
*Samen*
maandag 02 februari 2009 20:27
Erg leuk geschreven!
(En beter dat je weg mocht, ghehe) -
annse (opgeheven op 3-4-2009)
maandag 02 februari 2009 20:29
bah dat stomme gedoe over dat te laat komen
bij ons staat het schoolhoofd al 2 minuten voor de bel bij de deur en op het moment dat de bel gaat gaat hij bij de deur staan en als je meer dan een halve minuut te laat bent dat kun je een briefje halen en dan mag je het lokaal in
wij krijgen pas te maken met de leerplichtsambtenaar als je er meer dan 8 keer bent uitgestuurd
stom gezeur
wel een goeie opmerking van je
groetjes annse -
kelly
zondag 08 februari 2009 03:54
Het is 3.38 dat ik aan deze reactie begin, vraag me niet waarom.
Ik kan niet slapen, gedachten e.d. spoken rond door mijn hoofd (tijd voor anti-boo?) en ik word de laatste dagen geteisterd door dezelfde droom.
Het spijt me dat ik niet zoveel van me laat horen, heb even geen zin in andere mensen. Niets persoonlijks, gewoon mezelf die ik weer moet ontknopen, vraag me niet hoe maar ik zit verstrikt in een of andere marine knoop die ik maar niet los krijg op het moment. Een brein bestaat uit slierten die hier en daar in elkaar verstrengeld zitten, maar het lijkt wel alsof mijn brein zich weer onontwikkeld heeft tot pas geschoren wol waar ik weer draden van moet zien te maken.
Vraag me niet, wat dit allemaal te maken heeft met jou verhaal over de leerplichtambtenaar, want het heeft er helemaal niets mee te maken namelijk. Voelde me denk ik aangetrokken tot het verhaal omdat ik ook bij een hobbiest heb gezeten op dezelfde rare school, alleen kwam ik er niet zo makkelijk van af en had ik de privelege niet om lessen te mogen missen.
Ik wil gewoon even iets schrijven, geen vast onderwerp en omdat jij mijn beste vriend bent moet je het maar even over je heen laten komen.
Ik heb 4 maart een afspraak bij de tattoeerder om mijn K met rozen te laten zetten. De K staat voor KC en de rozen voor zelfvertrouwen en schoonheid, om mezelf eraan te helpen herinneren dat ik niet zo onzeker moet doen, dat ik zelfvertrouwen heb en dat ik niet zo lelijk ben als ik me voel. Maar, ik voel me niet zelfverzekerd, ik ben het ook niet, ik pieker over de kleinste dingen, de raarste dingen, de onbelangrijkste dingen. Ik voel me weken lelijk, niet bijzonder, gewoon een beetje lucht dat deel is van de maatschappij zonder enige bijzonderheden, schoonheden en wat dan ook. Ik denk eraan om de tatoeage niet te zetten.
Reageer aub niet als sms maar hier, voel ik me veiliger en niet word er ook niet achter mijn rug mee gekeken.
mijn echte moeder doet weer vaag, is weer aan de drank. Komt ook niet op mijn 18e verjaardag omdat ik haar niet heb uitgenodigd als speciaal persoon maar via een mail zoals alle andere familieleden.
Ze zit weer aan de drank, zo praat ze ook.
Mijn nicht in Filipijnen heeft zelfmoord gepleegd.
Zichzelf vergiftigd.
Mede dankzij een posnatale depressie.
29 jaar.
Studeerde aan de universiteit.
laat 3 kinderen achter waarvan de jongste 4 maanden.
En een man.
Mijn favoriete nicht, waar ik wel eens contact mee had.
Tijdje geleden allemaal maar nog steeds niet echt verwerkt.
Tranen lijken niet genoeg.
Ik heb pijn in mijn hart en ik wil zo graag mezelf pijn doen om de pijn te verplaatsen naar mijn lichaam in plaats van mijn hart.
MAAR ik doe het niet, don't worry.
Love,
KC
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 nov 2010 Zwarte P, witte L, je weet zelf wel! ( 5 )
- O 19 nov 2010 Studenten verzekering. ( 10 )
- O 18 nov 2010 Walgelijk. ( 16 )
- O 17 nov 2010 Beste iedereen ( 10 )
- O 16 nov 2010 Coole lerares. ( 9 )
- O 16 nov 2010 [PIC] môguh buuffie! ( 11 )
- O 15 nov 2010 Hey DP, verrekte kut! ( 4 )
- O 14 nov 2010 Uitspraken ( 1 )
- O 14 nov 2010 Prijsvraag: Win een avondje uit met Gooff en Joint ( 6 )
- O 14 nov 2010 Neergeschoten in Limburg. ( 2 )
- O 11 nov 2010 Opééns weet je het. ( 6 )
- O 11 nov 2010 Sint maarten 2010 ( 8 )
- O 10 nov 2010 Ironie. ( 11 )
- O 09 nov 2010 Coma jeugd ( 23 )
- O 09 nov 2010 Gooff kijk hier niet! ( 8 )