Lees mijn verhaal

ik bne bezig met een boek te schrijven


wie dit wil lezen...

leeeze

Vreemde tekens.
“Klaar…” met een zucht kijkt haar moeder op. “Ga eens op de deksel zitten, Lea” verzoekt ze. “Ik krijg de koffers met geen mogelijkheid dicht”. Meteen doe Lea wat haar gevraagd word. Niet dat het ook helpt denkt ze want haar moeder had er gewoon te veel in gepropt. Maar Lea had het mis. Het slot klikt en haar moeder draait snel de sleutel om. “Zie zo, hier kan niets meer mee gebeuren,” zegt ze. “hij zit muurvast”. Lea zegt:’’ Je zult dan wel uren moet strijken.” “morgen heb je spijt van je geprop”. Trouwens ik snap echt niet dat je zelf je koffers in pakt, terwijl de verhuizers hadden aangeboden om alles in te pakken. “Ik vind het echt erg dom hoor.”” “KIJK niet zo boos joh zegt haar moeder plagend. Ik weet heus wel dat jou deze verhuizing niet aanstaat maar je moet je er toch maar bij neerleggen. Morgen trekken we de deur van onze flat voorgoed achter ons dicht en beginnen we een nieuw leven en wat betreft de koffers die pak ik liever zelf in. JIJ wilt toch ook niet dat de verhuizers jou ondergoed of privé spullen in pakt. Ik heb er een gruwelijke hekel aan als mensen aan mijn spullen zitten dus pak ik het zelf in, zegt haar moeder. Moeder staat op. Vluchtig glijdt haar hand over Lea’s haar. “”ben je verwerkelijk aan deze saaie flat gehecht?” vraagt ze. “JA….” zegt Lea stug. Bovendien ben ik hier geboren en ik ben dol op de stad. Hier zijn ook al mijn vriendinnen. Ik haat het platteland. Daar zijn geen kledingwinkels, maar stomme beesten. Waarom gaan we hier weg? We hebben het toch goed? Ja toch? “Natuurlijk” antwoord moeder. “Nou dan”” laten we hier blijven. Peinzend kijkt moeder naar buiten. Het drukke verkeer raast door de straten. Er stopt een tram. “”Mama”” ongeduldig trekt ze aan haar moeders arm. “Je zeurt, zegt ze hoofdschuddend. Ik begrijp eigelijk helemaal niet waarover jij je druk maakt. We gaan heerlijk buiten de stad wonen in een dorp. BOEM.. daar ging weer een ruit,” grinnikt haar moeder. Hoeveel ramen zullen er al gesneuveld zijn in die paar maanden dat ze boven ons wonen? Ik heb ze niet geteld, ‘lacht Lea. Soms vind ik u een lastige moeder omdat je steeds iets anders wilt, maar ik ben wel blij dat u niet zo krijst als die vrouw boven ons. Moeder lach en zegt: jij bent anders ook geen gemakkelijke dochter. Maar als we verhuizen hoef je muziek niet meer super zacht te zetten. We hebben toch geen buren. Wat heeft mopper ook voor zin denkt Lea. Moeder wil verhuizen dus dat gebeurt dan.

Er word aangebeld. Lea wilt open gaan doen. Voor de deur staan haar 2 beste vriendinnen “Deley en Demi”” We komen afscheid nemen, verteld Demi. Ze haalt met haar pink een traan weg. “Ik verdrink in me tranen zegt ze. Deley staat al in het halletje, maar Demi veegt haar voeten stevig af aan de mat. “” Toch ben je maar een geluksvogel”” zegt ze. “”Je hebt zomaar een week vrij van school, alleen omdat je gaat verhuizen en wij … wij arme stakkers, wij… “”We zwoegen in een suffe klas”” maakt Deley de zin voor haar af. “”zullen we ruilen”” zegt Lea. “” ik wil helemaal niet naar dat akelige dorp. En jullie hoeven heus niet te doen alsof dat zo geweldig is want dat is het niet. Ik moet weg bij de stad en ik moet naar een andere school en ik moet in een klein stom rot dorp wonen. Wat geschrokken over de dingen die Lea zei stappen de meisjes de huiskamer binnen. Moeder begroet hen hartelijk. Wat leuk dat jullie nog afscheid komen nemen”zegt ze glimlachend. Lea is wel aan een beetje afleiding toe. Ze vindt me maar harteloos en wreed, omdat ik haar weghaal uit haar vertrouwde omgeving. Mama hou op je hoeft heus niet zo dom te doen waar MIJN!! Ja, hoor je dat mijn vriendinnen bij zijn. Rustig Lea zegt haar moeder kalm. “”Ach Lea”” zegt Demi, Zo erg kan het toch niet zijn? Als je een maand in Slootoord bent, ben je er niet meer weg te branden. Verontwaardig schudt Lea haar hoofd. Dan is het even stil. Haar moeder verbreekt de stilte. “’ willen jullie soms een kopje thee, vraagt ze. Graag antwoordde Demi en Deley. Als Lea’s moeder komt aangelopen met de thee zitten de 3 meiden aan tafel.
Moeder schuift aan bij de meiden en zegt: He luister eens jullie moeten niet denken dat ik hier weg ga omdat ik daar zin in heb en dat ik helemaal geen rekening hou met Lea’s wensen. Zo is het niet maar dat denkt Lea. De huur van deze Flat word zo belachelijk hoog, dat ik van plan was te verhuizen. En het was nogal regelrechte bof dat ik tegen dat huisje aangelopen was waar wij gaan wonen. Zo gauw onze spulletjes een plaatsje hebben gevonden, moeten jullie maar een weekend komen logeren… “”Graag”” accepteert Deley en Demi knikt blij. Dan is het tijd dat Demi en Deley afscheid moeten nemen. Na een afscheidsknuffel stappen de vriendinnen de deur uit. Nadat Deley en Demi weg zijn gaat Lea nog de laatste dingen inpakken en ze gaat slapen want ze moet morgen vroeg op om te verhuizen.

“” File op de a2 en er zijn vandaag 3 ongelukken gebeurd”” Lea word wakker van haar wekker radio. Snel kijkt ze hoe laat het is. Half 6 pff.
Ze drukt haar wekker weg en probeert nog een beetje te slapen maar daar is ze te wakker voor. Oom 6 uur hoort ze haar moeder al door het huis lopen en de laatste dingen inpakken. Ze zit te wachten tot haar moeder haar gaat roepen. En ja hoor daar heb je het al “” Lea Lea ben je al wakker? Ja, mam ik ben al lang wakker. Schiet op dan ik heb nog een boterham voor je over, maar schiet op de verhuiswagen komt zo. Snel kleed ze zich aan en werkt de boterham naar binnen. Als de verhuiswagen is vertrokken maakt Lea nog een laatste rondje door het huis. Het huis is leeg en kil. Armoedig vind Lea het. De kale muren staren haar aan. Zelfs haar eigen kamertje heeft wat engs. “” Lea waar ben je? Zegt haar moeder geïrriteerd. Schiet eens op. “”Ja ik kom al… “”
Waar zat je toch Lea. Je weet dat ik haast heb anders staat de verhuiswagen daar straks te wachten op ons. Ik moest toch zeker afscheid nemen, antwoord Lea. Ik heb hier tenslotte me hele leven gewoond. Vind jij het dan niet stom dat we gaan verhuizen mama? Nee deze keer niet. Ik heb nooit van deze flat gehouden. Haar moeder zoekt snel haar sleutel in haar handtasje. “” kom mee kind”” Op naar Slootoord. Dan stappen ze de deur uit. Ze geven de sleutel af bij de huismeester en even later rijden ze voor de allerlaatste keer de straat uit.

Ze naderen het dorp al. Lea ziet hier en daar een boerderij. Gek, ze is hier al zo dikwijls met haar moeder langs gereden, maar ze heeft eigelijk nooit enige aandacht geschonken aan de omgeving. Nu is het anders, want van nu af aan zal Slootoord haar woonplaats zijn. Dicht bij de weg staat een watermolen en iets verderop een oude boerenschuur. Helemaal verzakt en met gaten in het strodak. “” Is dit onze villa””? kan ze niet nalaten spottend te vragen, maar moeder gaat ernstig op haar woorden in. “” ik ben inderdaad van plan geweest die schuur te huren, maar bij nader onderzoek was hij me toch te fris, als je begrijpt wat ik bedoel. Dan komen ze door een straat met keurige huisjes die op een rij staan. Die straat komt uit op een pleintje. “” Dit is onze toekomstige woning:”” zegt moeder. Ze stopt en wijst naar een smal huis, door een steeg gescheiden van een bakkerij. “” vind je het niet schattig?”” Met een twijfelend gezicht bekijkt ze de gevel met kleine ruitjes. “” hmm..”” zegt ze. Het is wel oud zeg. Ze doet het portier open en stapt uit de auto.

“”Wil je er in?””, Vraagt moeder. “” dat kan ik heb de sleutel.”” Voorzichtig maakt haar moeder de deur van hun nieuwe huis open. Lea stapt naar binnen en ziet een smalle entree. Dan loopt ze door”, en komt ze uit in een lange hoge kamer. Op het plafon zitten donkere houten balken. En wat vind je er van? Vraag haar moeder. Lea geeft geen antwoord maar vraagt “” is er ook een tuin? Jazeker kijk, hier. Snel loopt moeder naar de keuken en doet de smalle deur open die bijna niet opviel omdat hij zo smal is. De eerste glimlach verschijnt op Lea’s gezicht. Een tuin zo groot als een voetbalveld. Door de hele tuin loopt een lang pad en Lea loopt een beetje rond. Ze volgt het lange pad en dan split het pad in 2. De ene weg is netjes verzorgd de andere staan veel struiken voor en je kunt er bijna niet door. Nieuwsgierig loopt ze over het pad waar het redelijk eng was en dan komt ze uit bij een huisje. “” het schuurtje”” dit is wat mams zei, hier had ze het over. Om het hele tuinhuis is nogal een rare sfeer, iets magisch. Wat het is weet ze niet, maar iets trekt haar naar dat huisje toe. Ze loopt dichtbij. He hij wil niet open. Zit vast op slot denkt ze en ze duwt nog een keer. HE..? wat is dat en ze kijkt naar haar hand… er staan rare tekentjes in de deur gekrast. Een lijkt op een vogelpoot en die andere… daar kon ze niks uithalen. Door het glas in lood raampje neemt ze een snelle blik naar binnen. Ze ziet dingen staan maar echt duidelijk ziet ze het niet. “”Lea Lea”” kom eens helpen roept haar moeder. Snel rent Lea naar haar moeder toe om te helpen

Lea had de rest van het huis nog niet gezien, en terwijl ze naar haar moeder die boven was liep keek ze een beetje rond. Alles was nogal stoffig en in de badkamer was geen douche of toilet. Mama waar zit je? Hier zo op jou kamertje. Lea stond in de deur opening en zag een kamer die redelijk groot was. Hij was niet vierkant, ook niet rechthoekig meer ovaal, rond. Of… ze kwam er zelf ook niet uit wat voorn vorm het was. Haar moeder had al wat spullen van haar op het kamertje gezet. Mama dat tuinhuisje / schuur daar wou jij toch je atelier van maken? Welke schuurtje? Uh die ene in de tuin je weet wel als maar rechtdoor. Huh zit er een tuinhuisje? Ik bedoelde de schuur die aan het huis vast zat. Oo.. mag ik dat tuinhuisje hebben?
Weetje wat ik denk er maar overna. Moeder gaat verder met dingen boven neer zetten en Lea helpt haar een beetje maar zit met haar gedachten bij het huisje in de tuin. Mama er is hier geen douche en geen toilet. Ja dat had ik zelf ook al gezien en daarom slapen we vannacht ook niet hier. Voordat we hier kunnen wonen, moeten we eerst redelijk wat dingen opknappen, daarom gaan we vannacht slapen in het hotel van Slotoord. Heeft Slootoord een hotel? Had ik niet gedacht van zo’n klein plaatsje.