letters to a stranger

Lieve Vreemdeling,

Ik schrijf je deze brief in mijn eigen handschrift terwijl ik het jouwe niet herken.
Je weet hoe ik eruit zie en hoe ik kus. Je kent mijn stem, toon, mijn gezicht.
Je weet hoe het voelt als ik mijn armen om je heen sla, hoe ik ruik en wat mijn naam is
maar dat is ook alles..
Eigenlijk ben ik een vreemde voor je en jij voor mij.
Mijn hand past in die van jou maar is dat wat jij wilt?
Aangezien jij dat niet weet vraag ik me af of het goed is dat we elkaars pad nu kruizen.
Wanneer ik je zie weet ik dat ik er goed aan doen maar wanneer ik alleen ben komen er twijfels
die al mijn gedachten vertroebelen en opslokken en niets overlaten dan leegte, vragen en duisternis.
Soms ben ik bang dat je het licht niet meer aan zal doen zodat ik in het zwarte "niets" overblijf verlangend naar dat lampje en de warmte die het geeft.
Nog steeds zijn wij vreemden voor elkaar maar een vreemde zou me niet zo kunnen laten voelen dan dat jij me laat voelen. Ik kan me niet voor je afsluiten dus zou ik je moeten kennen, het klinkt zo logisch.
Ik zou je willen herkennen..
Misschien word alles makkelijker, misschien raak ik je weer kwijt maar van de tijd die ik nu met je mee mag maken heb ik absoluut geen spijt.
Ik droom over zoveel dingen die we samen kunnen beleven maar je moet je eigen keuzes maken en je eigen doelen en dromen nastreven.
Je zal je eigen pad moeten volgen degene die jou het beste lijkt want we moeten allen doorgaan en een van de korstbaarste dingen die je bezit is je tijd.
Lieve vreemde bedankt dat je er voor me bent!
Oh hoe graag ik zou willen dat je me echt kent..

Liefs,
Een bekende vreemde