Leven met een gegeven last.
Een jeugd met mishandeling.
een jeugd die geen kinderjeugd was.
mishandeld door een kanker lijer van een vader (sorry voor taalgebruik)
pijn, haat, verdrongen gevoelens en steeds die klappen op me bek.
vanaf me 6de jaar moeten merken, onder ogen moeten komen dat ik geen jeugd zou krijgen of had.
de trauma's de problemen, maken me tot wie ik nu ben, of die ik was.
15 jaar? jatten? roven? vandalisme? zinloze vechtpartijen? rennen voor justitie of voor groepen jongens die ik wat had aangedaan?
was dit een begin van me leven?
het leven om te blowen en te jatten voor zelf bevrediging?
er moet eenmaal verschil zijn.
de een leeft met een moeder, vader, broer of zus. waarbij ze samen eten, leven, lachen en gelukkig zijn
ik was het buiten beentje
ik leefde met pure haat voor me vader. ik leefde op fouten,
ik leefde op drugs en adrenaline.
ik hoor vaak dat ik niet slecht ben.. maar heb mensen pijn gedaan, voorgelogen bedrogen, ik was hoe de mens het noemt "probleem jeugd, tuig, stuk vreten"
nu jaren verder zijn de littekens nog te zien,
samen leven met een broer die je fouten voor je voeten gooit, je fouten verwijt.
het was een face, ik heb nu kennis omdat ik vroeger naar de kenker was.
ik had er alles voor gedaan, vrijwillige hulpinstantie's
nu jaren verder, met dit soort tegenslagen, voelt het alsof het niks is opgeschoten,
ik zet met teksten in een track, en ik herken mezelf niet meer.
ik raak niet alleen me pad en de weg kwijt, maar ook mezelf.
me zelfrespect, me eigenwaarde, mn trots.
fockit ik heb niks meer nodig, ik zie onder ogen nu dat dit mn verdiende loon is.
dit is mijn leven.. verkankerd en kapot, gebroken als glas, dromen gesmolten als sneeuw voor de zon.
me leven is een klap, niet een bladzijde van een dagboek
ik zeg en doe wat ik doe en soms is de waarheid hard
het leven is vallen en opstaan, plekken en littekens zullen blijven, maar kleding scheuren worden geheeld.
me ziel zit vast geketend, elke schaaf elke snee, getekend met littekens een verhaal opzich
- liefste wil ik meer vertellen, maar ik moet stoppen. ik kan het allemaal niet meer aan!
nu weet ik weer wat echte pijn is, en zorgen, wat me kop gaat kosten!
greetz,,, Jorgos
een jeugd die geen kinderjeugd was.
mishandeld door een kanker lijer van een vader (sorry voor taalgebruik)
pijn, haat, verdrongen gevoelens en steeds die klappen op me bek.
vanaf me 6de jaar moeten merken, onder ogen moeten komen dat ik geen jeugd zou krijgen of had.
de trauma's de problemen, maken me tot wie ik nu ben, of die ik was.
15 jaar? jatten? roven? vandalisme? zinloze vechtpartijen? rennen voor justitie of voor groepen jongens die ik wat had aangedaan?
was dit een begin van me leven?
het leven om te blowen en te jatten voor zelf bevrediging?
er moet eenmaal verschil zijn.
de een leeft met een moeder, vader, broer of zus. waarbij ze samen eten, leven, lachen en gelukkig zijn
ik was het buiten beentje
ik leefde met pure haat voor me vader. ik leefde op fouten,
ik leefde op drugs en adrenaline.
ik hoor vaak dat ik niet slecht ben.. maar heb mensen pijn gedaan, voorgelogen bedrogen, ik was hoe de mens het noemt "probleem jeugd, tuig, stuk vreten"
nu jaren verder zijn de littekens nog te zien,
samen leven met een broer die je fouten voor je voeten gooit, je fouten verwijt.
het was een face, ik heb nu kennis omdat ik vroeger naar de kenker was.
ik had er alles voor gedaan, vrijwillige hulpinstantie's
nu jaren verder, met dit soort tegenslagen, voelt het alsof het niks is opgeschoten,
ik zet met teksten in een track, en ik herken mezelf niet meer.
ik raak niet alleen me pad en de weg kwijt, maar ook mezelf.
me zelfrespect, me eigenwaarde, mn trots.
fockit ik heb niks meer nodig, ik zie onder ogen nu dat dit mn verdiende loon is.
dit is mijn leven.. verkankerd en kapot, gebroken als glas, dromen gesmolten als sneeuw voor de zon.
me leven is een klap, niet een bladzijde van een dagboek
ik zeg en doe wat ik doe en soms is de waarheid hard
het leven is vallen en opstaan, plekken en littekens zullen blijven, maar kleding scheuren worden geheeld.
me ziel zit vast geketend, elke schaaf elke snee, getekend met littekens een verhaal opzich
- liefste wil ik meer vertellen, maar ik moet stoppen. ik kan het allemaal niet meer aan!
nu weet ik weer wat echte pijn is, en zorgen, wat me kop gaat kosten!
greetz,,, Jorgos
07 jan 2010
- meld ongepast verhaal
-
Nightwitch
donderdag 07 januari 2010 10:33
wow vind het best wel heel heftig..
en mischien is dit heel clichee maar hoe jij nu bent is niet je verdiende loon..
je word tenslotte nooit zo geboren.. maar zo gevormd. en vaak weet je zelf niet eens beter, alleen wel later als je er o p terugdenkt ,dan besef je t misschien maar dan zit je er al (vaak) in vast..
betekent niet dat t je eigen schuld is
je hebt er misschien schuld aan,dat is hee l wat anders.
en ja mischien moet ik me er niet mee bemoeien en vind je mn reactie stom
maar wou t ff kwijt.. -
Jorr-001
donderdag 07 januari 2010 17:05
ik heb geen problemen met je reactie
het is gewoon, er is zoveel me aangedaan, dat ik daardoor dingen fout ging doen.
ergens zit er eigen schuld in, maar dat heeft toch ze redenen.
handelen uit trauma's problemen en t verleden..
is dat nou zo gek? of niet..
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 13 mrt 2010 Album: Oldschool (fido en space)
- O 12 mrt 2010 JaaJaa! Oldschooltijd
- O 12 mrt 2010 Stukje songtekst van -Op na betere tijden
- O 12 mrt 2010 Ik voel me GOED
- O 11 mrt 2010 Space&Fido op de tour met: ( 2 )
- O 11 mrt 2010 Ik zou me leven geven voor haar. ( 10 )
- O 10 mrt 2010 Space + Fido
- O 10 mrt 2010 New tracks op Boomr
- O 10 mrt 2010 Ontspannen met:
- O 10 mrt 2010 Aanrader!! (muziek)
- O 09 mrt 2010 Kut treinen
- O 08 mrt 2010 Ik, niemand anders
- O 08 mrt 2010 Links/Rechts/Midden ( 4 )
- O 08 mrt 2010 Wie ben ik eigenlijk nog?
- O 08 mrt 2010 Ik = duivelszoon