Lichtelijk obsessief

Ja,je hebt gelijk,zei ik terwijl ik ontzettend zenuwachtig werd van zijn kopje koffie.Ik ben de laatste tijd een tikkie obsessief.Ik zal er aan proberen te werken. Ik zag hoe hij zijn kopje koffie voller dan 3/4e deed.. en terwijl ik mijn mouw gebruikte om dat stomme vlekje van de vaatwasser te vegen,hield ik scherp in de gaten hoe hij melk in zijn koffie goot. . Ik moest me inhouden om niet ontzettend mijn hoofd te schudden en mijn ogen te draaien.Ik zal er ook met Chantal over praten als ik dinsdag weer naar therapie moet. Ik zie zelf ook wel dat ik soms een ietsie pietsie doorsla en ik wil wel voorkomen dat het erger word. Lijkt me een goed idee,antwoordde hij. Zijn kopje koffie was inmiddels tot de rand gevuld. En ik hoopte echt uit de grond van mijn hart dat ie niet ermee naar de bank zou lopen..knoei gevaar lag nogal op de loer. Zoo..zei hij opgelucht..nu eerst lekker een kopje koffie drinken. Kom je ook even met me op de bank hangen? Hé verdraaid! Hij gaat lopen met dat belachelijke kopje koffie. In lichte staat van paniek greep ik vingervlug een doekje uit de kast en liep semi-nonchalant achter hem aan.Mijn ogen gericht op de vloer..zodat mijn doekje zo snel mogelijk bij de mogelijke koffievlek kon zijn,wanneer die uit zijn overvolle kopje zou vallen. Ondertussen viel het me op dat zijn schoenen een beetje vlekjes op de laminaat gaven en ik probeerde met mijn sokken dat stiekem weg te vegen. Terwijl ik dat deed,bedacht ik me dat ik het kopje koffie uit het oog verloren was en begon lichtelijk te hyperventileren.Hij draaide zich om,ik liep bijna tegen hem aan...naja tegen zijn kopje.Ondertussen maakte hij nog een sprongetje over de kat. En verrekt...de koffie zat nog in het kopje.

Ja,je hebt gelijk. Ik heb iets wat lichtelijke issues.