Liefde

Liefde, vaak ook wel de drijfveer achter alles wat mensen doen en denken genaamd. Maar wat is liefde nou eigenlijk. Is het puur chemisch of ligt er een diepere spirituele betekenis achter waarom mensen elkaar al vanaf de beginne des tijds opzoeken. Voor mij kan dit 2 dingen betekenen. Of het is allemaal chemisch, of het is spiritueel. Ik zal deze beiden theorieën wat verder uitleggen.


Stel dat liefde puur chemisch is. De stoffen komen vrij ons onze hersenen die ons het signaal geven dat we ons aangetrokken voelen tot het andere geslacht. Dit met als doel dat men zich open stelt voor voortplanting. De zelfde stoffen zorgen tenslotte ook voor alle andere gevoelens zoals angst, blijheid en het verdere scala aan menselijke emoties. Tenslotte staan de chemische reacties die vrijkomen bij het gevoel wat wij liefde noemen hetzelfde als het eten van grote porties chocolade. Want zijn wij niet het enige ras wat zich voortplant, maar wel het enigste (op aarde dan) wat dit liefde noemt.


Aan de andere kant weet iedereen die wel eens verliefd is geweest (me included) dat het niet zomaar chemische stoffen zijn die vrijkomen. Het heeft een diepere betekenis. Met als voorbeeld het prachtige verhaal dat toen de mens gecreëerd werd, dit eerst 1 geslachtsloos wezen was. Maar deze werd verdeeld in 2’en, de man en de vrouw. En iedere man had een vrouw op aarde rondlopen die hem/haar compleet maakte, de ware of ‘wederhelft’ zeg maar.


Want mensen kunnen vaak niet accepteren dat alle gevoelens die zij voor hun partner hebben, niets meer zijn dan stoffen die vrijkomen met als enigste doel het voortzetten van ons ras. Ga een moeder maar eens proberen te vertellen dat de gevoelens die zij heeft voor haar kind puur chemisch zijn, waarschijnlijk heeft zij daar een wat andere mening over.

Met dit in gedachte is homofiele ook erg interessant. Want wanneer liefde puur chemisch zou zijn met als doel de voortplanting, zouden er geen homoseksuele mensen bestaan. Is dit dat een abnormale ontwikkeling in het menselijke (en soms ook in het dierlijke) ras, of ondersteunt dit de gedachte dat er wel voor iedereen een ‘ware’ is, en deze dus niet per se van het andere geslacht hoeft zijn. Maar toch kan homofiele met in gedachte de voortzetting van het menselijke ras nooit ‘the way to go’ zijn, want wanneer iedereen op hetzelfde geslacht zou vallen zouden er al erg snel geen voortplanting meer plaatsvinden en zouden wij uitsterven.


Misschien is dit wel een soort van verweermiddel van de natuur. Dat wanneer er teveel mensen op een bepaald gebied ontstaan, er meer homoseksuele mensen geboren worden om de voortplanting in te dammen. Begrijp me niet verkeerd, ik noem homofiele absoluut geen ziekte of iets van die strekking, ik bekijk gewoon een van de vele mogelijkheden.

Al met al is de liefde een concept wat de mensen al duizenden jaren bezighoud, en dit zal nog wel enige tijd zo doorgaan. Een gevoel dat zo veel geluk en evenveel verdriet kan veroorzaken. Maar het laat ons als mensen wel weten dat je leeft, ook al zou je af en toe willen dat die ware niet zo moeilijk te vinden was….