Liefde is een bitch, maar een bitch is geen liefde
Als ik zo terug kijk op mijn leven, moet ik concluderen dat het redelijk goed is verlopen. Maar ik kan het toch ook niet laten om te denken aan de vele Nobelprijzen die ik al had moeten winnen, de bestsellers die ik had kunnen schrijven, en alle vrouwen die ik had kunnen hebben. Vooral dit laatste is natuurlijk erg pijnlijk. Nobelprijzen zijn leuk, maar zeg nou eerlijk: wat heb je nou aan geld voor onderzoek nádat je een ontdekking hebt gedaan? En bestsellers word je ook al zo fucking rijk van, maar al het geld in de wereld weegt natuurlijk niet op tegen meer… poesjes. Daar kun je als man natuurlijk nooit genoeg van hebben gehad.
Tuurlijk,
toen mijn arm door een tiet werd bereden heb ik uit die situatie gehaald wat erin zat, maar achteraf zie ik pas in dat ik dat ook had moeten doen toen mijn rug door een tiet werd opgeschuurd, en dat ik meer had moeten doen toen mijn been praktisch in een spekgladde zeephelling werd veranderd door een… [vul hier in wat je als eerste dacht. Ja inderdaad, die waardoor deze zin erg “vulgair” word…]
En natuurlijk haalde ik het beste uit de situatie waarin de volle lippen vlakbij de mijne waren, maar had ik dat ook niet moeten doen in de situatie waarin ik met wet extra moeite ook die lippen op 3 lichtjaar afstand een stuk dichterbij kon halen? Of die keer dat letterlijk alle tekenen goed waren, er stond praktisch met neon letters op haar hoofd: wanna come in? Maar ik voelde niks voor haar.
En zo blijkt het dus te kloppen: liefde is een bitch, maar een bitch is geen liefde.
martin, man, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende