liefste hadassa

Helaas
verdiepen velen
van ons zich
hoofdzakelijk in een soort
van 'massaal welvaartsbewustzijn', het geloof in
overvloed, maar wat je ook doet,
het werpt geen vruchten af?

Hoe komt dat?

Omdat we
onze werkelijke waarde nog niet kennen!
Wanneer je jouw werkelijke waarde zou kennen,
dan zou je nu niet het gevoel hebben dat er iets aan jouw leven ontbrak:
je zou dankbaar zijn voor alles wat je hebt?
Het komt erop neer dat elke gedachten vruchten afwerpt.
Elke gedachte die jij denkt voegt zijn/haar energie, positief of negatief,
toe aan de onderhavige situatie ...

Negatieve gedachten
gedijen even goed als positieve gedachten.
Omdat jij een mengeling hebt van positieve en negatieve gedachten,
is jouw uiterlijke situatie een afspiegeling van beide.
Je kunt alleen maar jouw negatieve gedachten niet weg krijgen door je te concentreren op positieve.
In feite is het zo dat je, hoe meer jij je concentreert op positieve gedachten, jouw negatieve gedachten steeds meer kracht geeft: aan die paradox valt niet te ontkomen ~ het is kenmerkend!
En dat is de reden dat jij jouw affirmaties wel kunt vergeten:
DAT
is louter hocus~pocus?

Houd er dus maar liever mee op
om jouw negatieve gedachten te willen veranderen en wees je er maar gewoon van bewust:
wees je bewust van de emoties die eraan
kleven en laat je
door jouw aandacht,
jouw bewustzijn,
bewegen
...

HOE
kun je
ooit nog leren
ondersteund te worden door
'de goddelijke wetten' wanneer jij je steeds met de werking ervan bemoeit?
Neem maar van mij aan: je kunt jezelf niet verbeteren ~ jouw pogingen om jezelf te verbeteren,
versnipperen alleen maar jouw bewustzijn
in nog steeds kleinere stukjes
en beetjes!

Het kan dus best wel lijken
alsof ik jou twee dingen voorhoud die elkaar tegenspreken, maar dat is niet zozeer het geval!
Ik zeg je alleen maar dat jouw leven louter de betekenis heeft die jij eraan toekent
en dat je kunt besluiten het een positieve
of een negatieve betekenis
te geven ...

En ik zeg ook
dat elke betekenis die je eraan geeft beperkt zal zijn.
Beide uitspraken zijn waar.
Wanneer we onze gedachten in de gaten houden,
worden we ons ervan bewust dat het ene deel van ons het ene resultaat verlangt
en het andere deel
een ander resultaat wil ...
We denken dat we tussen die twee delen moeten kiezen
en dat brengt spaning en conflict
met zich mee.

Wanneer
ons denken
in conflict is,
dan kom je er
niet uit door te kiezen
tussen twee tegenstrijdige
stellingnames.
DAAR
wordt het
conflict alleen maar
nog indringender
van.

We
komen ons
conflict te boven
door beide stellingnames te accepteren.
Met andere woorden, bij wijze van spreken, vertellen, herschrijven en herformuleren:
je accepteert de positieve en negatieve gedachten allebei,
ZONDER
de ene 'beter' te maken
dan de ander:
DAT
is een
daad van liefde
en overgave
in 'g d'
....

Liefde
overstijgt altijd
elke vorm van
dualisme: liefde kiest nooit
alleen maar EEN kant: zij accepteert altijd
dat beide kanten redelijk
en geldig
zijn
...

JIJ
gelooft dat
je moet kiezen
tussen goed & fout:
maar ben jij [of ik of wie dan ook] echt in staat
om vast te stellen
WAT
goed of fout is?
Zodra we denken dat we het weten,
ben je de draad
der waarheid
kwijt!

DUS:
probeer niet
te kiezen ~ je weet immers [nog] niet wat waarheid of onwaarheid is?
Sluit niet de ene kant in je armen, terwijl je de anderte afwijst:
sluit ze allebei in jouw armen, of geen van beide!
Wees neutraal: dan leer je het leven kennen
zoals het werkelijk
IS.

Tenzij
je die
neutraliteit weet te
bereiken, blijf je bezig om jouw eigen betekenis toe te kennen aan wat er in jouw leven gebeurt,
en daar zal altijd een aspect van schaarste, tekort of straf aanzitten,
omdat we onze eigen waarde [nog]kennen.
Begrijp je wat ik zeg?
Of is het [alweer] 'te anders',
ongewoon, vreemd, strange, weird,
out of sight, queer, creepy,
griezelig, spookachtig,
onbegrijpelijk en te
'onwerkelijk'?

Zelfs
al was
er maar iets
aan ons te verbeteren
of wat in orde gemaakt zou moeten worden
~ en ik suggereer niet dat dit het geval is ~
dan zouden we nog niet weten hoe we dat moesten verbeteren?
Als je kapot bent, hoe kun je dan jezelf repareren?
Als je verdeeld bent of in tweestrijd verkeert,
hoe kun je dan heelheid scheppen?
Sjaloom/salaam/vrede/peace or
whatever you want to call 'it'!
Alleen wat niet gebroken is,
kan zijn heelheid
ervaren
...

Begrijp dus,
liefste Esther,
dat er hier,
op dit moment nu,
helemaal niets mis is met jou of met jouw leven!
Alles is zoals het moet zijn ...
NU,
op dit moment,
in dit ogenblik,
word jij
volkomen
bemind
...

IS
er pijn
of strijd in
jouw leven? Dat kan!
Maar dat betekent nog niet dat je niet volkomen wordt bemind?
De gedachte dat pijn jou afsnijdt van de liefde, is een gedachte die jij de situatie hebt opgelegd ...
In werkelijkheid snijdt je niets af van de liefde,
behalve jouw eigen overtuigingen!
En DAT is
nu net de reden
dat je pijn hebt:
je pijn is er omdat je denkt
en voelt dat je afgesneden bent van de liefde ...
Je keert de waarheid van de situatie om.
Je maakt de oorzaak tot gevolg en het gevolg tot oorzaak.
Dat is jouw angst in actie: zie het in, zodat je verder kunt kijken ~
laat jouw aandacht en bewustzijn
zich verdiepen ~
ZIE
het hele spel
dat jouw
ego speelt voor
wat het
is
...

DOORZIE
dat we
onze ervaring van
de wereld 'scheppen' door middel van onze eigen angst.
Maar sla er jezelf niet mee om de oren!
Accepteer wat je ziet en laat het uit zichzelf veranderen:
wanneer we de wereld in haar opperste neutraliteit beschouwen,
dan pas begrijpen we dat ze louter bestaat als leermiddel
bij ons eigen leerproces.

Ik wil helemaal niemand
in verwarring brengen met allerlei vreemde concepten en constructies.
Maar je moet wel begrijpen hoezeer jouw angst de waarheid omkeert:
hij maakt ons tot slachtoffer van de omgeving en dat is niet waar ~
als slachtoffer zullen we nooit onze
scheppingskracht kennen, of weten
dat onze identiteit
in Liefde
ligt!

Ga niet
het slachtoffer spelen:
het is een leeg spel, een spiegelspel!
Degene die jouw grenzen schendt
is slechts een afspeigeling van jouw eigen gebrek aan gevoel van eigenwaarde?
Jij hebt zijn aanwezigheid in jouw spiegel gecreeerd ...
STA OP,
pik je slaapzak
en je rugzak op, biecht de haat die
jij tegen jezelf koestert
op en laat
die ander
gaan
...

Wrok
tegen hen
koesteren zal je
niet verder helpen, integendeel:
hem straffen zorgt niet dat jij je beter voelt?
Laat hen die jou misbruiken vrij:
bidt voor hen en zegen hen ~ bind ze niet langer nog aan jou door vergeldende gedachten!
Maar laat ze zachtjes vrij met woorden van liefde en bemoediging en weet dat jij jouzelf vrijlaat
wanneer jij hen vrijlaat ...

Ik
kan tegen
je aan blijven kletsen
wat ik maar wil over de kracht van vergeving,
maar je zult nooit weten hoe groot die kracht is totdat jij haar zelf ervaart?
De bereidheid om jezelf te vergeven en anderen te bevrijden van jouw oordeel,
is de grootste kracht die je kunt ervaren terwijl je een 'belichaamd leven' leidt!
De enige kracht die groter is, dat is de kracht van de liefde zelf ...
En zonder het gebaar van vergeving, een gebaar dat de sluier van de angst oplicht,
blijft de kracht van de liefde
ongrijpbaar en nog
ongebruikt.

Houd
desondanks goede
moed, mijn liefste vriendin:
elke keer dat je vergeeft, laat je een voorwaarde
verdwijnen die je aan jouw eigen vermogen
tot liefhebben hebt
opgelegd.

ELKE
keer dat
je vergeeft, wordt
de liefde in ons op een dieper niveau wakker geroepen
en wordt het gemakkelijker om die liefde
uit te breiden.

DAT
is inherent
aan de ontwikkelingsweg
die wij gaan: heb er vrede mee, dan kan het niet anders
dan dat de weg je
thuisbrengt
...

@