Lieve Mamma

6-12-2017

Morgen is het een jaar geleden dat jij bent overleden. Het ene moment voelt het als al een jaar geleden, een ander moment pas als een jaar geleden.

Als ik aan jou denk zie ik jou in de hoedanigheid van de laatste weken voor jou overlijden. Ingevallen gezicht. Uitgemergeld lichaam. Hoesten. Overal pijn. Vreselijk.

Jouw stem? Soms hoor ik jou vaag door mijn hoofd heen galmen maar een herkenbare klank is niet te traceren. Af en toe denk ik wat te horen maar als ik het probeer te herhalen lukt het niet.

Laatst kwam ik foto's van jou tegen en werd ik herinnerd aan de sprankelende en sterke vrouw die jij in mijn jeugd bent geweest. Jij stond vol in het leven. Genoot van iedere dag en stond altijd voor mij en M klaar. Onze rots in de branding. Door dik en dun. Goed ondanks de weinige middelen die wij hadden.

Ik hoop dat je ziet dat ik het afgelopen jaar mijn best heb gedaan om mijn belofte na te komen, jou trots te maken als je de mogelijkheid hebt om af en toe te spieken. Jij bent nog steeds mijn stok achter de deur om anders te leven dan voorheen. In tijden dat ik het even niet meer zie zitten kom jij altijd voorbij in mijn gedachten en herinner ik mijzelf er aan dat ik kilometers verder ben dan vorig jaar rond deze tijd.

Ik ben dankbaar voor alles wat ik van jou heb gekregen en zelfs na jou overlijden nog steeds van jou krijg. Of er nog wat is na de dood, jij kan het weten. Ik weet ik ieder geval zeker dat jij nu niet meer zoveel pijn hebt en dat verzacht mijn pijn. Zweverig of niet, het geeft mij kracht te denken ik jou nog steeds voel.

Ik had niet verwacht dat ik deze periode zoveel aan jou zou denken en mijn emoties heen en weer schommelen. Ik ben niet depressief maar merk wel dat ik gevoeliger ben dan normaal. Het is mij niet in mijn koude kleren gaan zitten en misschien maar goed ook.

Ik mis jou. Ik mis jou meer dan ooit. Zelfs de laatste knuffel die jij met je laatste kracht gaf is nog steeds voelbaar. Ik hoop dat jij kan zien hoe vaak ik naar boven kijk in de hoop dat jij kunt zien dat ik weet dat jij er nog steeds bent!

Mam ik doe mijn best en zoals ik al eerder zei, ik hoop dat je nu wel trots op mij kunt zijn.

Sinds afgelopen weekend mijn eigen huisje. Werk gaat top. Met N gaat het goed en ook I is weer in mijn leven. Ik heb geknokt en zal blijven knokken net zoals jij altijd hebt geknokt.

Af en toe ga ik terug naar de pijn, terug naar het verdriet en dan denk ik bij mijzelf, dit nooit meer. Mijn stok achter de deur. Jij. Ik.

Bedankt mam, bedankt dat jij mij in de laatste periode van mijn leven het meest kostbare hebt gegeven dat ik kon krijgen. Onvoorwaardelijke liefde!

Love you!