Life goes way too fast
Iedere nacht droom ik weg, op dezelfde plek al mn leven lang, steeds een dag ouder, dat maakt me best wel bang....
Bang dat over een paar jaar vanzelfsprekend en heel normaal, dat als ik nog wat ouder ben ik ergens anders dwaal...
Slapend in een kamer, die nooit de mijne is geweest, thuis komen in een ruimte, maar mis die van mij nog het meest.
De plek waar leren lopen een heel ding bleek te zijn, lachend met mn ouders het voelt hier nog zo fijn...
Als je thuis komt er iemand vraagt hoe was je dag, hoe die dan ook is, je krijgt altijd weer een lach..
Waarom is het dan normaal om dat allemaal los te laten en te gaan, waarom vind iedereen het zo leuk om er zonder hen voor te staan...
In de steek laten van zij die er altijd voor jou zijn, hoe kan ik dat ooit doen.... doet dat dan geen pijn??
6sunshine6, vrouw, 27 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende