Soms heb je zo'n dag en dan ben je ontzettend depri... Je vraag je af waarom je leeft... of beter waarom wij leven... Als iemand zegt dat is wat je er zelf van maakt. Wat je zelf wilt. Zegt dat je helemaal nix. Je hebt het gevoel alsof je eenzaam bent en geen echte vrienden hebt.
Zo'n dag had ik dus vandaag. Heb bijna de hele dag beetje derpri voor me uit zitten staren. Tot ik uiteindelijk maar besloot om economie te gaan doen in me studie-uur. En daar zat een vage gozer
Hij maakte me aan het lachen met ze theorieën. Ik ken alleen zijn naam, maar vandaag was hij mijn undercover angel. Dankje wel
Nu ik dit zo schrijf moest ik ook denken aan een klein voorvalletje een paar weken geleden. Ik was ontzetten verdrietig, want had ruzie met een heel goed maatje van me. Toen ik op de fiets zat kwam ik een man tegen die zomaar tegen me begon te praten. Dat ik gehuild had zag hij niet (het regende pijpenstelen en het was donker) Hij vertelde zomaar een paar dingen uit zijn leven en merkte op dat het weer ontzettend vies was, maar gelukkig kwam er geen overstroming, want dat was toch zo erg. Dat in Azië.
Toen deze undercover angels de andere kant op moest was ik weer een beetje opgevrolijkd. Mijn leven was zo slecht nog niet.
Eigenlijk heb je zat vrienden, die je ook gelukkig maken, maar zo nu en dan heb je van een vreemde of bijna stranger een complimentje of een praatje nodig en dan lijkt het leven in eens veel zonniger
Veder moet ik nog ff opmerken dat ik KOEKJES heb gebakken
Ze zijn vet lekker. Nu heb ik samen met een vriendin besloten dat we morgen koekjes ontbijten in ons eerste uur. Het is mss beetje lullig voor die leraar, maar hij vraagt erom. Waarschijnlijk gaat die helemaal flippen... We nemen thee en een appel en koekjes mee. Kijken hoe lang we serieus kunnen blijven