Long time ago...

Zo af en toe herinner ik me dat ik hier nog een account heb en vraag me toch telkens af waarom ik het niet verwijder. Ik probeer vaak opnieuw wat te schrijven maar blijf het erg lastig vinden, toch zou het wel goed zijn om af en toe het een en ander op te schrijven. Nogmaals maar weer is proberen, al weet ik niet goed hoe te beginnen.

Nu alweer 12 weken school en stage, superleuk allemaal maar wel intensief. Ik was vorig jaar zo trots en blij dat ik niveau 4 mocht gaan doen, een niveau overgeslagen. (Kwam van niveau 2 en in het eerste jaar wel erg gekeken naar cijfers en praktijk welk niveau haalbaar is, stond 7,6 gemiddeld en dus officieel niveau 4 en geen bespreekgeval) Goed, nu paar weken niveau 4 en eerste toets week gehad, 2 onvoldoendes. Erg aan het twijfelen of ik niet terug moet gaan naar niveau 4, is het niet te hoog gegrepen? Volgende week herkansen en aan de hand daarvan ga ik beslissen of ik wel of niet terug ga naar niveau 3.

Gezien het de laatste tijd niet zo lekker gaat ben ik ook weer erg moe en krop weer erg veel op, terwijl dit juist steeds beter leek te gaan. Nu ineens een enorme terugklap voor mij. Ik weet wel dat het begonnen is tijdens mijn vakantie in Bosnie bij vriendinnen, waar ik 3 weken lang een masker op heb gehad. Misschien is het daardoor, ik heb niet verteld dat ik op meiden val en het valt me erg zwaar dat hen nog moet vertellen en er een kans is hen mij niet meer willen spreken. (In bosnie is het moslim geloof nog erg streng en homo's en lesbiennes niet acceptabel) Ik wil hen een brief schrijven maar wat ga ik er inzetten zodat hun het begrijpen en niet als een hele grote klap aankomt. En dan komt ook nog het puntje erbij dat het in het Engels moet, wat niet echt mijn sterkste kant is.

Het afgelopen jaar is er zoveel gebeurd en veranderd, ik weet met sommige dingen niet goed om te gaan en spreek het ook zelden uit. Ik weet ook niet zo goed of het nou echt helpt als het opschrijf, mijn ope heeft een vrom van MS, zeldzame. Maar wat kan ik eraan doen, niks, ik probeer vaak bij hem langs te gaan en toch hoor ik steeds via mijn moeder hij zo erg achteruit gaat. Ik kan niet goed beschrijven wat het met me doet, maar het raakt me enorm en had nieteens een super goeie band oid.

Laatste periode nieuwe mensen leren kennen, hoor ineens wat van vrienden van langere tijd geleden. Ik weet allemaal niet zo goed wat ik ermee moet. Afgelopen zaterdag mijn verjaardag gevierd en kwam de helft van uitgenodigde vrienden niet opdagen. Soms heb ik het gevoel dat ik iets verkeerd doe in vriendschappen, maar wat?, dat weet ik ook niet zo goed.

Ik ga er nu ook mee stoppen, het is zoveel en anders gaat alles door elkaar spoken in mijn hoofd. Het is me toch wel aardig bevallen om even alles zo op te schrijven. Ik zag van bepaalde dingen ook weer even de positieve kant ervan in. Wanneer er dingen onduidelijk zijn hoor ik het wel, is erg wennen allemaal, uiteraard zijn tips ook welkom.