Ik heb best veel moeite met dat mijn vriend mij leerde kennen toen ik echt diep in mijn depri, en adhd klachten en dergelijke zat. Nu gaat het weer een stuk beter, nog niet helemaal, maar ja.
Het is constant zo een feest van dat hij niet verwacht dat ik dingen leuk vind of kan doen gewoonweg omdat ik geen motivatie heb gehad om dingen te...doen
Zoals koken. Het was een hele bergopwaartse reis om mezelf te leren koken als oudere tiener want ik houd ervan, maar mijn moeder haat het en de rest van mijn familie is aan de andere kant van het continent en ik had nog geen vrienden waar ik samen mee kon koken.
En de keuken was altijd een propvolle tent zonder logica, voor mij.
En op een gegeven moment, zeker met wat hulp van mijn ex die naar mijn mening erg lekker kan koken, maakte ik megalekkere dingen.
Maar mijn klachten waren terug, ik had geen zin in thuis, ik heb alle systemen die ik had geleerd verleerd, en het enige wat hij ziet is ik die niet goed kan koken nog,
die nog moet wennen aan de keuken hier,
en tegelijkertijd moet ik ook nog alles netjes houden want hij heeft triggers van zijn ex die echt alles een rotzooi liet.
En nu vind ik mise en place ook een perfect beginsel en idealiter kan ik het meteen met een knip van de vingers maar voor mij komt dat pas later. Alles netjes houden houdt me weg van het lekker maken van het eten.
Maar ja
Whatever. Dit was een klein puntje van een groter conflict van eerder die even uit mijn hoofd moest.
Want ik hoef niet alles te bewijzen, dat komt wel als ik megalekker eten maak.
En dan maakt ie vast de opmerking "oh wat heb jij dat goed geleerd hier" of whatever en dan vergeet hij dat ik al had gezegd dat ik het al KON voordat we samen waren
Ik vind het gewoon frustrerend als iemand het idee heeft dat ik door hem iets heb leren kunnen terwijl dat niet zo is.
Hij wil vast ook niet valse credits krijgen, of wel dan?
Naja.
Dat zien we dan wel weer.
Voor nu in ieder geval loslaten dat ik wil bewijzen wat ik allemaal wel vroegah kon maar nu weer opnieuw moet leren.