Lost
Ik zit nu hier, met een gevoel van verlorenheid. Voor mijn gevoel heb ik op dit moment alles verloren. De realiteid dringt steeds meer tot me door. En het zorgt ervoor dat ik steeds banger wordt. Over een paar weken moet ik alles in me eentje doen. Ben ik alleen. En dat voelt zo dubbel. Het is zo moeilijk. Ik weet niet wat ik moet kiezen. Het juiste maar wat zo onbekend voelt, of het slechte maar zo veilig voelt. De keuze die ik ga maken zal zoveel bepalen, er hangt zo veel van af. En het heeft effect op iedereen en alles. Er staat een druk en angst op me, die ik alleen ken. Waar niemand echt deel aan neemt. Want het liefst zeg ik met volle overtuiging dat ik van deze ziekte af wil. En ergens meen ik het ook echt. Maar dat is eng. Want ik weet niet wat ik dan vindt, ervoor in de plaats. Straks ben ik alleen. Een leegte, die ik niet wil. De contorle verliezen die ik op de goede momenten voel. Dat alles wat ik doe, ik daar zelf over beslis. En als ik toch de foute keuze heb gekozen mezelf ervoor kunnen straffen. Maar als ik eerlijk naar mezelf ben, wil ik dit dan mijn hele leven houden? Wil ik niet kunnen genieten van iets te eten, wil ik echt de hele zomer me druk blijven maken over hoe ik eruit zie, moet ik elke maand blij of bang zijn als ik wel of niet ongesteld wordt, me hoofd geen rust gunnen en nog zoveel meer. Er zijn zoveel keuze's. En ik wil ze niet meer maken. Ik wil hier niet meer zijn. Ik heb er genoeg van, van bang zijn, mensen teleurstellen, mezelf geen rust gunnen, mezelf verkloten. Ik wil niet meer. Maar ik moet door gaan. Ik heb nog maar een paar weken en dan ben ik alleen. Alles wat ik in deze periode doe of beslis heeft effect op straks. En ik ben zo bang dat ik het foute kies. Dat ik juist het tegenovergestelde doe van wat zou moeten. En wat gebeurt er dan, als ik alles fout doe. Zal ik dan voor goed mensen kwijt raken, zal ik Oxford af mogen maken.... Het enige juiste antwoord is, kies voor het jusite wat slecht voelt. Maar ik weet dat als ik dat nu kies ik het niet ga vol houden. Want de andere kant is te vertrouwd en te veilig. Met andere woorden ik blijf in deze circkel zitten.... En ik ben het zat!
Alsjeblieft, help me dagboek door deze periode heen. Zonder kan ik het niet.
xxxxxxxx.
Ida, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende