lovefoolosophy

hoe mijn brein werkt..

We liepen samen door de sneeuw, alles was wit om ons heen, ik hoorde geen geluiden meer behalve het kraken van onze schoenen en je stem. Ik zei tegen je ik vind dit echt fijn om zo te lopen (waarbij ik eigenlijk dacht shit dit is het einde jij bent het einde please kiss me you fool!!!) waarop hij zei ja het heeft inderdaad wel wat (waarop ie natuurlijk had moeten zeggen dit is het einde jij bent het einde dit is onwerkelijk romantisch ik ben gek op je..*zucht*)

We lopen verder we gaan zitten drinken wat totdat je zegt ik moet eigenlijk gaan..(waarop ik denk NOOOO don't go als ie me leuk vind dan blijft ie toch dan gaat ie toch niet weg whellup!!!)
ik lul er dus overheen en voordat ie het weet is ie vergeten dat ie eig weg moest en zit ie eralweer een half uur (mijn brein...lucky me)

Ineens ben ik niet meer zo vrolijk maar meer ontstemd want ik bedenk me hoe leuk hij wel niet is en dat ik niet mooi ben en hem dus nevernooitniet zal kunnen krijgen..Zegt ie : ben je verdrietig (mijn brein : jajajajajaj ik ben verdreitig zeg dat je me leuk vind DOE IETS WAT DAN OOK!!) maar ik antwoord met mijn beste fake smile verdrietig is niet het juiste woord onstemd is wat me te binnen schiet..zegt ie ja ik voelde ineens als zon verdrietige sfeer om me heen ( mijn brein : we are so fucking ment to be)

aaaaaaaaaaah ik ben in 2 uur tijd helemaal gek geworden, in 2 uur tijd heb ik zo een beetje elke emotie door me lijf gevoeld...gek werd ik gek...

Ergo : wat ik denk is niet altijd wat ik voel, wat ik voel is niet altijd wat ik zeg en wat ik zeg is niet altijd wat ik denk....

maar ik lief u wel (alleen weet hij dat nog niet...)