Luister
Wanneer ik je vraag naar mij te luisteren
en je begint me raad te geven,
dan heb je niet gedaan wat ik je heb gevraagd.
Wanneer ik je vraag naar mij te luisteren
en je begint mij uit te leggen
waarom ik mij niet zo mag voelen,
dan vertrappel je mijn gevoelens.
Wanneer ik je vraag naar mij te luisteren
en je voelt je verplicht iets te doen
om mijn probleem op te lossen
dan ben je te kort geschoten tegenover mij,
hoe vreemd dit ook moge lijken.
Luister! Alles wat ik je vroeg, was dat je zou luisteren.
Niet spreken of doen... alleen mij horen.
Raad is goedkoop.
Je kan zowel de eerste ministers als Toon Hermans
in dezelfde krant lezen.
En ik kan voor mezelf opkomen, ik ben niet hulpeloos;
misschien ontmoedigd en strompelend, maar niet hulpeloos.
Wanneer je iets voor me doet
dat ik zelf kan en zelf moet doen,
dan vergroot je mijn angst en mijn zwakheid.
Maar wanneer je eenvoudig aanvaardt dat IK voel, wat IK voel,
ongeacht hoe onredelijk dat gevoel ook moge zijn,
dan kan ik ophouden te trachten je te overtuigen
en kan ik de taak aan om te beginnen begrijpen
wat er achter dit onredelijk gevoel schuilgaat.
Wanneer dat klaar wordt,
dan zijn de antwoorden duidelijk
en behoef ik geen raadgevingen.
Onredelijke gevoelens zijn zinvol
wanneer we begrijpen wat er achter schuilgaat.
Zo, luister a.u.b. naar mij en hoor mij!
En wanneer je wil spreken
wacht dan op je beurt
en ik zal naar jou luisteren.
Amenta, Bonhet, 1986
Ik vond dit een mooi gedicht. Het omschrijft zo goed de manier waarop mensen denken een luisterend oor te bieden...
tja, vrouw, 123 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende