Maandag
Het is een standaard ochtend, tien voor zeven ging me wekker om zeven uur sprong ik onder de douche om vervolgens rond half acht bij een huisgenootje mijn gezichtje intesmeren met allemaal chemische troep.
Acht uur onbijt en nu zit ik op school .. Elke dag hetzelfde het begint een sleur te worden, sommige mensen geeft het een fijn gevoel elke dag hetzelfde patroon aftegaan het geeft ook wel een soort van veilig gevoel en het is makkelijk. Maar toch hou ik er niet van ik kan er niet tegen na een maand meestal eerder beginnen zulke dingen mij te vervelen. En dan ook nog een elke week hetzelfde rooster aftewerken op school .. het voelt als een soort van gevangenschap.
Ik heb me moeder verteld over mijn 'hulpverleningsplan' (lees één van mijn vorige verhalen) omdat ik er zo gestresst en woedend over was dat ik niet eens meer normaal op vragen kon reageren. Ze heeft het natuurlijk doorgelult, ze ziet het als haar taak om dingen doortevertellen zeker als ik vantevoren zeg 'Mam wil je het asjeblieft niet doorvertellen'.
Ik als mens had gehoopt dat mijn groepleiding zou reageren uit hun mensenlijke deel en mij misschien ergens zouden begrijpen er rustig met me zouden over praten en heel misschien zelfs nog een beetje begrip voor mijn woede zouden tonen. Fout gedacht van mij, de hoofdzaak van hun is hoe ik er achter ben gekomen en op welke manier ik daar gestraft voor moet worden.
Ergens vaag herinner ik me nog een belofte 'als je hier in behandeling bent gaan we samenwerken, jij met ons en wij met jou' .. juist samenwerking.
Veder is mijn liefdesleven ook een en al chaos ik heb het zelf niet meer in de hand ..
Goed begin van de week
Acht uur onbijt en nu zit ik op school .. Elke dag hetzelfde het begint een sleur te worden, sommige mensen geeft het een fijn gevoel elke dag hetzelfde patroon aftegaan het geeft ook wel een soort van veilig gevoel en het is makkelijk. Maar toch hou ik er niet van ik kan er niet tegen na een maand meestal eerder beginnen zulke dingen mij te vervelen. En dan ook nog een elke week hetzelfde rooster aftewerken op school .. het voelt als een soort van gevangenschap.
Ik heb me moeder verteld over mijn 'hulpverleningsplan' (lees één van mijn vorige verhalen) omdat ik er zo gestresst en woedend over was dat ik niet eens meer normaal op vragen kon reageren. Ze heeft het natuurlijk doorgelult, ze ziet het als haar taak om dingen doortevertellen zeker als ik vantevoren zeg 'Mam wil je het asjeblieft niet doorvertellen'.
Ik als mens had gehoopt dat mijn groepleiding zou reageren uit hun mensenlijke deel en mij misschien ergens zouden begrijpen er rustig met me zouden over praten en heel misschien zelfs nog een beetje begrip voor mijn woede zouden tonen. Fout gedacht van mij, de hoofdzaak van hun is hoe ik er achter ben gekomen en op welke manier ik daar gestraft voor moet worden.
Ergens vaag herinner ik me nog een belofte 'als je hier in behandeling bent gaan we samenwerken, jij met ons en wij met jou' .. juist samenwerking.
Veder is mijn liefdesleven ook een en al chaos ik heb het zelf niet meer in de hand ..
Goed begin van de week
28 sep 2009
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 25 jul 2011 Dood aan buikgriep. ( 10 )
- O 21 jul 2011 Beschuit met hagelslag.
- O 18 jul 2011 Naar de klote.
- O 16 jul 2011 Soppen op 't festival. ( 2 )
- O 15 jul 2011 Gek ( 3 )
- O 08 jul 2011 Jarig! ( 12 )
- O 04 jul 2011 Bijna jarig. ( 2 )
- O 30 jun 2011 Picknicken in Alkmaar.
- O 28 jun 2011 Lijstje.
- O 24 jun 2011 Vervelende vader. ( 2 )
- O 21 jun 2011 Zoveel mensen.
- O 19 jun 2011 Kater op vaderdag ( 3 )
- O 07 jun 2011 Verkeerde smsjes.
- O 05 jun 2011 Uit het raam ermee. ( 5 )
- O 01 jun 2011 39.4 ( 7 )