maar het voelt wel bijna zo

Ik kan nu met n gerust hart zeggen dat het wel weer goed gaat met me, het kan altijd beter, maar ik denk dat dat bij iedereen wel zo is.
Ik kan nu op dit moment niet zeggen waar ik iets aan zou willen veranderen.

Ik ben nog steeds "op m'n hoede" voor de bedoelingen van andere mensen, maar ik ben met mezelf eens dat dat niet eens zo heel erg is, want zolang je er rekening mee houd dat mensen je van t ene op t andere moment bekloten of laten vallen dan komt de klap als t zover is ook niet zo hard aan...
in mijn ogen is het zelfs een goede eigenschap.... je wantrouwt niemand, gaat ervanuit dat het allemaal goed is, maar beschermd jezelf wel tegen teleurstelling

Maar ik kan niemand bedenken in mijn direkte omgeving die ik nu niet kan vertrouwen.

En gelukkig hoef ik niet te zijn, maar het voelt wel bijna zo.

Een maand of weet ik het had ik t idee dat mijn leven instortte, alsof niks nog wat betekende, toen zei iemand nog tegen me, met n maand of 8 is alles weer aardig op orde, en ik geloofde er geen bal van, en als het echt zo was, hoe fucking lang duren 8 maanden wel niet, je hebt er bijna een kind in ontwikkeld......

Maar nu is t minstens 8 maander verder, en alles krijgt een plek, sommige dingen blijven je dwars zitten, dingen die je niet aan de grote klok hangt, dingen die je eigenlijk heel oneerlijk vind, die je weet maar nooit openbaar zou maken, maar door al t goeie wat ernaast gebeurd neem je dat voor lief, en laat je t maar voor wat het is.....

waarom zou ik ook, dat zijn mijn dingen niet meer, en de dingen daarvan die wel mijn dingen zijn kan ik niet veranderen en neem ik maar op de koop toe, en denk: "lekker belangrijk"

Ja weet je, wat moet ik dan, ik dacht ik maak er wel het beste van, maar das helemaal niet moeilijk, het beste gebeurd me gewoon, ik kan het niet eens meer tegenhouden, al zou ik over alles in willen zitten, t lukt niet meer, wat kan mij t nou schelen

* Wat kan mij t nou schelen dat ik mn huis moest verkopen? ik heb nu echt een veel leuker huis, in de plaats waar ik al die tijd heimwei naar had
* Wat kan mij t nou schelen dat K wilde scheiden? ik heb nu iemand zoals ik altijd hoopte te krijgen, en scheiden viel ook mee, je geeft n vent een stapel geld en hij regelt t, je hoeft alleen maar te heel vaak een handtekening te zetten en te verhuizen.
* Wat kan mij t nou schelen dat ik bij mn moeder moest wonen, dat is ook alweer afgelopen, en als ik dat niet gedaan had, wie weet waar ik nu dan had gezeten...
* Wat kan mij t nou schelen dat K toch in D getrapt is, als dat niet zo was was ik misschien nog getrouwd met haar, had ik dit allemaal misgelopen...

Ik lieg als ik zeg dat alles van de afgelopen maanden me niks doet, maar ik zie t nu ook als een hele wijze les, als heel snel toch maar weten hoe t leven kan gaan en vaak ook gaat, als eignelijk volwassen worden, en als ik dat al was, nog volwassener worden....

Ik miste het allemaal, maar wat heb ik nu niet dat ik toen wel had? ik heb nu meer, en wat ik nu niet heb en toen wel dat wordt nu vervangen voor iets anders waar ik veel meer waarde aan hecht...

Wat wil ik nog meer? Ja de staatsloterij winnen, maar ja daarvoor moet je ook loten kopen, en die koop ik niet, en als ik ze koop, koop ik de verkeerde...

Laat t leven maar gewoon gaan, ik schreeuw al jaren lang elke maandag "NIEUWE WEEK, NIEUWE KANSEN" maar dat is dus echt zo......